Mevr. C.M. van Buuren

Gemeente West Betuwe > Burgerslachtoffers > Beesd

Achternaam: Buuren

Tussenvoegsels: van

Voornamen: Catharina Maria

Voorletters: C.M.

Beroep:

Geboorteplaats: Beesd

Geboortedatum: 14 januari 1902

Overlijdensplaats: Gouda

Overlijdensdatum: 7 juli 1940

Begraafplaats: Graf geruimd

De ouders van Catharina Maria waren landbouwer Coenradus van Buuren (*1856-1905) en Hendrica Philipsen (*1865-1940), zij trouwden 21-01-1891 te Heteren. Ze kregen samen twee kinderen:

1. Theodorus Jozephus van Buuren (1892-1964), tuinder, trouwde in 1917 in Deil met Maria Spronk (1886-1944)

Coenradus Theodorus Maria (1919-1946) (gezin woonde in Beesd)

Catharina Maria (1902-1940), overleden 's middag rond twee uur in Gouda, ongehuwd.

"Cato" was drie jaar toen haar vader overleed.

Cato (Bron foto onbekend)

Op 2e Pinksterdag 1940 moest de bevolking van Beesd e.o. evacueren naar plaatsen achter de Hollandse waterlinie. De families van Buuren uit de Hoogstraat en Middenstraat gingen net als alle alle Beesdenaren op weg naar plaatsen, die door hogerhand waren aangewezen om ons op te vangen. Dit alles met de reden om de Betuwe onder water te kunnen zetten. De jonge Henk van Buuren die op de terugweg was van het veedrijven naar Lexmond, kreeg op de weg tussen Leerdam en Acquoy al natte voeten op de fiets. Dus evacuatie was geen overbodige luxe.

Of je nu wilde of niet je moest het dorp verlaten. Zieken en bejaarden werden zoveel mogelijk met auto's vervoerd. De enige twee veewagens die Beesd bezat, werden ook ingezet. Een dag eerder waren die nog gebruikt bij het vervoer van het vee naar Lexmond. Zo haalde de veewagen van Huib Hoos de oma van Henk van Buuren op. Dochter Cato ging als verzorgster van moeder mee. Het kleine vee zoals konijnen en kippen, kon natuurlijk niet meegenomen worden. Ook de varkens bleven achter. Voor vertrek zorgde men ervoor dat ze ruim voldoende voedsel hadden voor een aantal dagen.

`Wij gingen op de fiets', vertelt Henk. 'Mijn ouders en de buren gingen met onze paard en wagen. Daarin was ook nog plaats voor een broer van mij en mijn jongere zus. We gingen via Leerdam naar Loosdorp, Leerbroek, Meerkerk, Ameide, Tienhoven naar Nieuwpoort. Bij Nieuwpoort moesten we met het veer de Lek over naar Schoonhoven. Het was me een drukte van jewelste daar bij het veer. Heel Beesd stond daar zo'n beetje te wachten voordat het kon worden overgezet. Toen ik met de fiets aankwam, zag ik ook de vrachtwagen van Huib Hoos, waarin mijn oma en mijn tante Cato zaten. Wij waren dus met de fiets bijna net zo snel als zij met de veewagen. Plotseling werden wij opgeschrikt door overvliegende vliegtuigen. Ik zocht met mijn vrienden dekking tegen de Lekdijk. De Duitse vliegtuigen namen blijkbaar een schip onder vuur. Na de beschieting konden wij eindelijk ook naar de overkant. Pas bij aankomst in Waddinxveen bleek dat bij de beschieting door het Duitse vliegtuig mijn tante Cato geraakt was door een scherf in haar rug. Ze was door de veewagen direct naar het ziekenhuis in Gouda vervoerd. Ze is daar nog acht weken zo goed mogelijk verpleegd, maar uiteindelijk toch overleden aan haar verwondingen op 7 juli 1940.

(Uit: De oorlogsjaren 1940-1945 in Beesd, blz. 29 H.J. van Buuren)

10 dagen na het overlijden van Cato, overleed haar moeder in Beesd. Aangifte werd gedaan door de toen 42-jarige melkventer Hendrikus Gijsbertus van Buuren uit Beesd.

Met dank aan Paul van Buuren en aan de leden van het Stamboomvragenforum, met name Ludmilla van Santen-Bergmaier