Crash Beusichem 1942

Gemeente Buren > Gesn. geallieerde militairen > Gesn. Britten

Crash op 27 augustus 1942 van een Stirling bommenwerper ten zuiden van Beusichem

Crashplaats in Beusichem, links van de eeuwenoude Eendenkooi

Op 27 augustus om 23.18 uur werd boven Beusichem op 2500 meter hoogte een Stirling, met serienr. BF327 en codeletters LS-D, van het 15e Squadron beschoten. (De eerst twee letters gaven het squadron aan waartoe het behoorde en de derde letter was de roepnaam van het vliegtuig. Deze laatste letter werd zowel bij de start als landingsprocedure gebruikt.) Een Duitse jager, met aan de knuppel Majoor Erich Simon, onderschepte deze bommenwerper en een fel vuurgevecht volgde. Fel brandend cirkelde het enige tijd rond, brak op een gegeven moment in tweeën om daarna te crashen ten noorden van de Straatweg Culemborg-Geldermalsen ter hoogte van de Eendenkooi. Het voorste gedeelte boorde zich diep in de grond, terwijl het achterste gedeelte, met daarin de staartschutter, tientallen meters verderop lag. Het toestel had o.a. brisantbommen aan boord, die er voor zorgden dat Beusichem midden in de nacht urenlang hel verlicht werd.

Deze bewuste Stirling, die tien operationele vluchten achter de rug had, was op 27 augustus 1942 om 20.45 vertrokken van haar thuisbasis Bourn, nabij Cambridge. Het toestel was op weg naar Kassel en maakte deel uit van een bommenwerpervloot van 306 toestellen. Hiervan werden er die nacht 31 neergeschoten, waarvan 19 boven Nederland. De 'raid' naar Kassel was echter toch succesvol, want 144 gebouwen (w.o. drie Henschel wapenfabrieken en een ziekenhuisvleugel) werden vernietigd en 317 beschadigd. Hierbij kwamen 15 burgers en 28 Duitse soldaten om het leven.

Klik hier voor een uitgebreide Nederlandse beschrijving van dit bombardement op Kassel.

Junker 88

De nachtjager die verantwoordelijk was voor de crash van deze Stirling was Hauptman Erich Simon (met 8 aces) die vloog met een Juncker 88 van Stab III./NJG2.

27.08.42 Hptm. Erich Simon Stab III. / NJG 2 Stirling 5212 pond H2: 2.500 m. 23,18 Film C. 2031/II anerk: nr.16

Het logboek van deze Stirling, met daarin de laatste 7 operaties van de Stirling. John Thornton was steeds de piloot.

Nr. 15 Squadron. Groepsfoto in Bourn van het gehele 15e Sqdn. op en nabij een Stirling in juni 1942 (foto mrs.J. Rothman)

Strijdleus: "Aim Sure"
Badge: De badge is gebaseerd op een eerder door het squadron gebruikt ontwerp.

Nr. 15 Squadron werd op 1 maart 1915 gevormd in Zuid-Farnborough, in Hampshire als een Royal Flying Corps opleiding eenheid. Zij verhuisde midden in de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk en gebruikte daar in de verkenningsrol de B.E.2c. In februari 1919 ging het squadron terug naar Engeland en in december van dat jaar werd het ontbonden op Fowlmere.

In maart 1924 werd het omgevormd tot een bommenwerper eskader op Martlesham Heath. Nr. 15 werd een deel van het Aeroplane and Armament Experimental Establishment(A & AEE) en tot 1934 was die voor experimentele werk. In juni 1934 werd het - slechts in naam -overgedragen in Abingdon en opnieuw gevormd als een effectief bommenwerpersquadron welke vlogen met de Hawker Harts.

Op 2 september 1939, de dag vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, vloog het squadron's naar Frankrijk als onderdeel van No.71 Wing van de Advanced Air Striking Force. Vervolgens maakten zij veel waardevolle verkenningsvluchten, eerst van Betheniville en later, vanaf Vraux. Slecht weer beperkte de operaties en in begin december 1939, ging nr. 15 terug naar Engeland om op Wyton te worden uitgerust met Blenheim IVs .

Op 14 april 1940, verliet het squadron Wyton voor het satellietvliegveld op Alconbury. In de namiddag van 10 mei, de dag dat de Duitsers Nederland binnenvielen, voerden zij hier vandaan haar eerste bombardementen uit: acht Blenheims bombardeerden de Waalhaven luchthaven in de buurt van Rotterdam, die was ingenomen door Duitse parachutisten. Bij deze aanvalkeerden alle Blenheims veilig terug, hoewel sommige ernstig waren beschadigd. Bij de volgende missie van het squadron,een aanval op 12 mei op het Albertkanaal te Maastricht, keerden slechts zes vliegtuigen en bemanningen (de helft van de totale kracht) terug of waren zwaar beschadigd.

Tegen het einde van 1940 verhuisde het Nr. 15 Squadron naar Wellington. In de nacht van 2l-22 december gebruikten ze dit vliegveld voor het eerst bij een aanval op de scheepswerven van Bremen. Het squadron bleef vliegen met Wellingtons tot april 1941, toen het als tweede eskader overschakelde naar de Stirling. De eerste missie met de Stirling was een aanval op Berlijn in de nacht van 30 april- 1 mei. De Stirling 'MacRobert's Reply "(N6086" F-Freddie "), werd geschonken door Lady MacRobert ter nagedachtenis aan haar drie overleden zonen bij de RAF. Dit vliegtuig bleef in gebruik bij het eskader tot de periode oktober 1941 - januari 1942. Uit het squadron Operations Record Book lijkt het erop dat dit vliegtuig slechts twaalf operationele vluchten heeft gemaakt: de eerste op 12-13 oktober 1941 en de laatste op 29 januari 1942, toen het als onderdeel van een nr. 15 Squadron detachement opereerde vanuit Lossiemouth. Zij heeft geprobeerd (en dat mislukte net als de andere vliegtuigen) de Tirpitz in Trondheimfjord te bombarderen. Het toestel raakte echter beschadigd bij een ongeluk in de buurt van Lossiemouth en na te zijn hersteld, werd het toegewezen aan 101 Conversie Flight No. en vandaar naar 1651 Conversion Unit No. Begin 1943 werd het toestel afgeschreven.

In augustus 1942 werd het squadron verplaatst naar Bourn. Het squadron verloor in deze periode 38 'bombers' met in totaal 212 bemanningsleden, w.o. die in Beusichem. In december 1943 vertrok het vervolgens naar Mildenhall, waar het werd uitgerust met Lancasters. Gedurende de periode mei 1944 tot april 1945 werd Lancaster I, LL806 "J-Jig" van het Nr. 15 Squadron's, een van de beroemdste Lancasters bommenwerpers. Zij vloog 134 operationele vluchten en bleef in totaal 765 uur in de lucht.

In het najaar van 1944 werd Nr. 15 een van de weinige gespecialiseerde eskaders die overdag precisiebombardementen kon uitvoeren met behulp van een heuse radarinstallatie bekend als G-H.

Het squadron had op 22 april 1945 haar laatste bombardementenmissie, toen zij Bremen aanviel, maar voordat de Duitsers zich uiteindelijk overgaven, dropte het voedselvoorraden boven Nederland. Begin mei 1945 dropten zij voldoende rantsoenen voor 26.000 mensen. In zekere zin was dit een herhaling van maart 1941, toen vliegtuigen van dit squadron op weg naar doelen in Duitsland pakjes thee dropten boven dichtbevolkte gebieden in Nederland. Deze waren verzonden vanuit Batavia in Nederlands-Indië, met boodschappen van hoop voor het Nederlandse volk.

Bomber Command WWII bases:

Abingdon: juni 1934-september 1939
Betheniville, Frankrijk: september 1939
Conde Vraux, Frankrijk: september 1939-december 1939
Wyton: december 1939-april 1940
Alconbury: april 1940-mei 1940
Wyton: mei 1940-augustus 1942
Detachement op Lossiemouth jan / februari 1942 voor ops tegen de Tirpitz in Trondheim gebied van Noorwegen.
Bourn: augustus 1942-april 1943
Mildenhall: april 1943 vanaf

Bomber Command WWII vliegtuigen:

Fairey Battle: juni 1938-december 1939
Bristol Blenheim IV: december 1939-november 1940
Vickers Wellington IC: november 1940-mei 1941
Short Stirling I en III: april 1941-december 1943
Avro Lancaster BI, B. III en BI (Special): vanaf december 1943

Code Letters:

Tijdens de 1938 München crisis nr. 15 werden de code letters "EF" toegewezen. In WW2 werden haar vliegtuigen gecodeerd met "LS" hoewel sommige Stirling en Lancasters droegen de code "DJ".

Eerste operationele missie in de Tweede Wereldoorlog:

24 september 1939: 6 vliegtuigen op fotografische verkenning uitgezonden van meer dan 15 mijl van vijandelijk gebied tussen Bottenbach en Hütschenhausen. Missie afgebroken als gevolg van te dichte bewolking.

Eerste missie in de Tweede Wereldoorlog:

10 mei 1940: 9 Blenheims bombardeerden vliegveld Waalhaven.

Laatste operationele missie in de Tweede Wereldoorlog:

22 april 1945: 13 Lancasters bombardeerden Bremen.

Laatste missie:

7 mei 1945: 17 Lancasters dropten benodigdheden op een vliegveld ten zuidoosten van Den Haag.

Bron: R.A.F.-museum te Hendon

De crew van de Short Stirling die in Beusichem neerstortte, bestond uit de volgende zeven personen:

Name: THORNTON, JOHN RILEY
Initials: J R
Nationality: USA
Rank: Pilot Officer (Pilot)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Age 28
Born: December 10, 1913 in Ackley in Iowa
Unit Text: 15 Sqdn.
Date of Death: 27/08/1942
Service No: 112299
Additional information: Son of James W. Thornton from Iowa and Annie M. from Nebraska Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 60.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

Dit zijn de ouders van John Riley Thorton:

Dr James William Thornton (major US army WWI)

geb 15/5/1874 in Iowa

ovl 15/5/1949 San Francisco, CA

Mothers maiden name: Trainor

Anna M or Marcia Ann Harney

Geb 10/29/1878 Nebraska

Ovl 07/12/1944 San Francisco, CA

Mothers maiden name: Todd

Kinderen van James en Annie: Francis H. (1904-..), Gregory (1906-..), James W. jnr ("Jim")(1908-1996), Mary (1911-1995), John Riley (1914-1942), Robert (1918- ), Jane Thornton-Hendry(1921-2004)

Jeanine Hendry Davis, een nicht van John Riley, schreef dit over hem:

"John Riley Thornton was my mother's older brother. If she were still alive, she would be so interested in this information. When she was very young, one of my sisters spent time in Europe with another Uncle. She remembers visiting a cemetery in the Netherlands, but her memory does not match the pictures she has seen online. This leads us to believe the family must have had at least some information about the death of John Thornton. But I also remember my mother saying how hard it was to accept his death because she did not get to attend a funeral., and she always used the term "presumed dead."

John R. Thornton's father was an Army doctor who had many duty stations. His 7 children were born in different states (I believe the oldest may have been born in the Philippines.) The Thornton family is scattered across the United States. That same uncle still lives in Rome! He is in his mid-90s; he is older than my mom, younger than John and John's only surviving sibling. My mother's oldest nephew is in his 80s, her youngest nephew is probably in his 40's. Over the last decade we have connected with other distant cousins so we at least have a little more understanding of our family tree.

Your original Facebook message came as such a surprise, it took us all awhile to get comfortable with responding. I have a colleague who is from the Netherlands. He was kind enough to translate information from your website. He also expressed his gratitude to all those who liberated the Netherlands. His comment reminded me how blessed we American's are to have enjoyed 200 years of freedom. Even the attack of 9/11 did not help us understand the fight for freedom that my Uncle and so many others gave their lives for.

Thank you again for your work and for your efforts to locate the family, and for the reminder that freedom does not come without a cost."

Most Sincerely,

Jeanine Hendry Davies

Anna Maria, dochter van Robert T.Thornton, stuurde nog een aanvulling op bovenstaande informatie: "The story I know is that as John Riley had polio when he was a child, one of his legs was shorter than the other one, and the US army would not enroll him for this defect -- while the RAF did."

Overlijdensakte John Riley

Name: CLEGG, HERBERT
Initials: H
Nationality: United Kingdom
Rank: Sergeant (Obs.)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 15 Sqdn.
Age: 28 (born 28/12/1913)
Date of Death: 27/08/1942
Service No: 1495772
Additional information: Son of shipmaker Fred Clegg (*23/08/1883) and Isabella Cheetham (*26/01/1885), of Oldham, Lancashire; husband of Edna May Dawson.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 57.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

De ouders van Herbert waren machinist Fred Clegg (*1883) en Isabella Holland (*1885) Ze trouwden op 5 augustus 1908 in Oldham en kregen één zoon en woonden op 1 The Croft in Oldham.

Herbert zat in Oldham op de Hulme Grammarschool en was aangesloten bij de Methodist Chuch aan de Union Straat.

Daarna was hij verkoper bij Lamson Paragon Supply Co in Manchester. Begin 1940 kwam hij bij de RAF. Hij trouwde in mei 1942 in de Christ Church, Chadderton in Oldham met Edna May Dawson (1915-1999).
Herberts naam staat ook vermeld op het Oldhams War Memorial.

Name: FRAZER,
JOHN WHEELHOUSE
Initials: J W
Nationality: United Kingdom
Rank: Pilot Officer (Obs)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 15 Sqdn.

Born 06/01/1921 in Porto (Portugal)
Age: 22
Date of Death: 27/08/1942
Service No: 118620
Additional information: Son of William Henry and Ellen Mary Milner, of Cheltenham, Gloucestershire.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 55.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

John Wheelhouse Frazer

Zijn ouders waren William Henry Robert Frazer (*1875 Ierland) die in Portugal trouwde met Ellen Mary Robinson (*1887 te Portugal- 1971 te Sussex)

Ze kregen samen vier kinderen en verhuisden in 1901 naar Verenigd Koninkrijk:

Fanny Elizabeth Mary (*1916 te Portalegre, Portugal-2007 te Somerset, Verenigd Koninkrijk)

In 1941 in Suffolk getrouwd met Arthur E Bellhouse en kregen 3 kinderen.

Helen Letitia Frazer (*1918 Porto, Portugal,- 2008 te Portalegre, Portugal)
John Wheelhouse Frazer (*1921 Porto, Portugal-1942 in Beusichem, Nederland)

Volgens documenten woonde hij in 1936 op de Abbey Road 109 in Londen.

Stephen Chadwick Frazer (*1926 Portalegre, Portugal- 2007 te British Columbia, Canada)

In 1945 in Cheltenham getrouwd met Ivy C X Moffatt. Emigreerde in 1953 naar Canada

Pricilla Buswell, een dochter van Fanny, schreef dit over haar oom:

"John Wheelhouse Frazer was my uncle, although he was killed before I was born. He had three siblings - my mother Fanny Elizabeth Mary Frazer, my aunt Helen Letitia Frazer and my uncle Stephen Frazer. All now deceased. He was an English man although born in Portugal, as too was his mother Ellen Mary Robinson. His father Henry Frazer was originally from Ireland. He came to England and - with his two sisters - joined the British Armed Forces at the outbreak of war, although he could have stayed safe in Portugal had he wished. He was 21 years old when he was killed.
I am so very touched that you are collecting information about him and others of course - they certainly deserve to be remembered. My aunt Letitia Frazer arranged for his name to be included on a memorial to the dead of World War II in Portugal as that was his place of birth. I think that thanks to his sister's efforts his name is in the plaque in the British Cemetary in Elvas - quite a unique place.

I knew from my mother that John was in a Stirling bomber - he was the navigator- when the plane was lost over Holland and I know from the British War Graves Commission where he is buried. Through my aunt Letitia I even have some contact with the kind family who tend his grave. But I don't think that anyone in my generation ever knew any details of exactly where the Stirling fell to the ground - probably my poor Grandmother would have been informed at the time of his death."

Bovenstaande informatie is geheel afkomstig door bemiddeling van leden van www.stamboomvragenforum.nl

Met speciale dank aan Ludmilla en Sylvia.

Name: WILLIAM RICHARD HOPKINS
Initials: W R
Nationality: United Kingdom
Rank: Sergeant (Flt.Engr.)
Regiment/Service: Royal Air Force
Unit Text: 15 Sqdn.
Born 23/10/1920
Age 21
Date of Death: 27/08/1942
Service No: 610971
Additional information Son of Evan en Louisa Mary Hopkins
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 58.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

William Richard ("Billy") Hopkins werd geboren op 10 september 1920 in Rhondda, Mid Glamorgan. Zijn ouders waren Evan en Louisa Mary Hopkins, die kort na Williams geboorte met de grootouders verhuisden naar Ferryside, in de parochie St Ishmaels. Ze woonden daar in Ivy House. Ze kregen drie kinderen: William Richard ( 23 oktober 1920), Janet ( 8 maart 1922) en Walter (14 februari 1925).

De geboortegrond van William Hopkins is te vinden in de parochie van St. Ishmaels, gelegen aan de Tywi estuarium in Zuid-Wales. Het bestaat uit de dorpen Ferryside en Llansaint en de gehuchten Broadlay en Broadway. Het gebied heeft een lange geschiedenis, omdat het gelegen is aan de Pelgrimsweg van Zuid-Wales naar St. David's Cathedral. Het wordt tevens doorkruist door Isambard Kingdom Brunel spoorlijn, dat zich uitstrekt over Zuid-Wales.

Het granieten oorlogsmonument in Ferryside heeft de vorm van een Keltisch kruis, aan de achterzijde daarvan wordt o.a. de naam vermeld van William Hopkins.

Geboortecertificaat van William R. Hopkins

William R. Hopkins

Het gezin Hopkins: v.l.n.r. Walter, Evan, Janet, Billy en Louisa Links Billy en rechts zijn vader Evan

Billy's broer Walter zat tijdens de oorlog bij het Engelse leger en zijn zus Janet zat bij de WRAF (vrouwenafdeling van de luchtmacht). Dit zorgde voor een enorme stress bij de ouders.

Het squadron van Billy: "The death or Glory boys".

Onderstaande indrukwekkende brief had Billy aan zijn ouders geschreven, mocht hij door een crash o.i.d. om het leven komen:

Billy wilde graag een gedenksteentje hebben bij bovenstaande kerk dat uitkeek over de zee, zoals zijn wens in de allerlaatste zin luidde.

R.A.F.-kennisgeving van overlijden van William aan de ouders

Steunbetuiging van Koning George aan de ouders van William

Thanks to John & Sally and Judith Elms

Name: EDWARD WILLIAM MARGETTS

Initials: E W

Nationality: United Kingdom

Rank: Sergeant (W.Op./Air Gnr.)

Regiment/Service: Royal Air Force

Unit Text: 15 Sqdn.

Age: 20

Date of Death: 27/08/1942

Service No: 591580

Casualty Type: Commonwealth War Dead

Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 54.

Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

Bron: Roll of Honour (Sandra Taylor)

Edward was de zoon van Edward George Margetts (1897-1975) en dienstmeisje Ethel May Lawrence (1898-1993). Ze trouwden 28 maart 1921 in de Holy Trinity church in Worcester en kregen twee zoons: Edward (1922-1942) en Cyrill. Ze woonden in 1939 op 17 Bush Walk in de wijk St. John in Worcester en verhuisden later naar 3 Croydon Villas, Oldbury Road in Worcester.

In de St Clement's Church aan de Henwick Road in Worcester, is een plaquette ingemetseld met de namen van leden van deze kerkgemeenschap die in WOII omkwamen, w.o die van Edward Margetts.

In de Worcester Evening News newspaper stond een klein artikeltje:

Worcester Air-Gunner Missing – Mr and Mrs Margetts, Worcester, have received information that their elder son, Sgt. E.W. Margetts is missing following operations. Sgt. Margetts was an air-gunner in the R.A.F. in which he had been eighteen months before war broke out. He was educated at St. Clement's and Christopher Whitehead Schools and after a period at the Victoria Institute Commercial School, he went to Osborne and Sharpe's for a time and then into the RAF. (Osborne & Sharpe's were builders' merchants).

Name: DENNIS STANLEY MASUR
Initials: D S
Nationality: South Africa
Rank: Pilot Officer (Air Gnr.)
Regiment/Service: Royal Canadian Air Force
Unit Text: 15 (R.A.F.) Sqdn
Age: 21
Date of Death: 27/08/1942
Service No: J/15164
Additional information: Son of Max and Gertrude Masur, of Johannesburg, Transvaal, South Africa.
CasualtyType: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 59.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

De in 1872 geboren vader van Dennis, Maximilian Masur kwam oorspronkelijk samen met zijn broer Jozeph uit het vroegere Duitse Hohensalza. Tegenwoordig ligt deze stad op Pools grondgebied en heet het Inowroclaw. Rond 1880 moeten zij beiden naar Zuid-Afrika zijn geëmigreerd en in 1895 werden ze beiden genaturaliseerd tot Zuid-Afrikaan.

"Joseph Masur was apprenticed to a prominent architect for two years in Germany. He came to SA in 1880 and stayed a short while in Port Elizabeth before moving to Kroonstad. He then became a part-time prospector who spent some years at the Barberton and Pilgrim's Rest gold-fields. He moved to the Witwatersrand gold-fields by 1885. [men of the times, 1905 p243 see machadodorp file] He later took up residence at the Malmani gold-fields (Ottoshoop) and then at Swartruggens. [Men of the Times]

In 1894 Joseph Masur joined a firm of merchants in Machadodorp, E Kaufmann & Co. After 1895, the firm of E Kaufmann & Co traded in both Ermelo and Machadodorp and was a partnership between the Masur brothers, Joseph and Max, and Emanuel Kaufmann, the latter being the senior partner. In later years, the Masur brothers bought him out and the business traded as J & M Masur. [men of the times; transvaal archives" (Bron: chrysalis.its.uct.ac.za)

Maximilian Masur trouwde met Gertrude ("Gertie", zie foto) Friedman (geb 18 Mar 1894 te Chicago, Illinois). Gertie's postadres was BOX 6258 in Johannesburg. Ze kregen twee kinderen: Dennis Stanley in 1921 en Juanita Maxine in 1925.

Dennis zat van 1919 tm.1934 op de King Edward VII basisschool in Johannesburg. Op diezelfde school volgde hij van 1934 tm. 1938 ook technisch onderwijs met de vakken Engels, geschiedenis, natuurkunde, wiskunde, aardrijkskunde en Afrikaans.

Op 11 februari 1938 overleed de vader van Dennis. Hij was 18 jaar toen hij met zijn moeder op 3 april 1939 vanuit Beira Durban Bloemfontein met de Holland Africa Line arriveerde in Southampton. Na een kort verblijf in Engeland reisden ze op 21 juli 1939 van uit Southampton door naar New York, als contactadres werd opgegeven "Friends Name": Mr L.L. Beegle. Hier volgde Dennis een "Business College" aan de Thompsons College van mei tm. augustus 1940. in de vakken boekhouden en economie.

Dennis op schoot bij zijn vader rond 1926 Dennis met zijn zusje Juanita rond 1928

Aankomst in Canada

In de inschrijvingspapieren bij de RAF van 30 oktober 1940 staat te lezen, dat Dennis sportief was en hield van golf, tennis en zwemmen. Bovendien sprak hij Afrikaans en Engels en hield van fotografie. Hij was 5 feet en 11 inches (=1.80 cm) lang, had bruine ogen en zwart haar, miste drie tanden en had een upper-plate. Dat hij van joodse afkomst was, wisten we natuurlijk al via zijn grafsteen.

Als referentie noemde hij een zekere J. Alexander, die advocaat in Johannesburg was. Hij motiveerde zijn keuze voor de RCAF als volgt: “I am a British subject and I want to do my part.” Hij woonde op dat moment samen met zijn moeder in hotel De La Salle, kamer 431 in Montreal.
Het interviewrapport vermeldde: "Above average type, good education, neat appearance, courteous organized. Keen to serve." En eindigde met de woorden: "Reccomended" en "Best fitted for pilot".
Tijdens de opleiding van Dennis haalde zijn moeder Gertrude ondertussen Juanita M, het zusje van Dennis, op uit Zuid-Afrika. Op 5 september 1940 kwamen zij vanuit Cape Town aan in New York en gaven als "Friends Name" op: D. Masur. Ze woonden in New York op Fenchurch Export Corporation 1 in Broadway.

Op 4 november 1940 kwam Dennis officieel bij de RCAF in Brandon. Eind mei 1941 kreeg hij zijn felbegeerde airgunners badge. Hij maakte deel uit van het 15e Squadron van de RCAF.

Dennis tijdens zijn opleiding in het Schotse Fort William, april 1941

Dennis en een collega bij een trainingsvliegtuig op zijn 'No 3 Gunnery school' in MacDonald (nabij Winnipeg) te Canada. Het betreft een Fairey Battle, die nog gebruikt is in de strijd bij Duinkerken.

Dennis moest op de dag van de crash, 27 augustus 1942, voor een grieperige collega invallen.

Dit bericht van vermissing stond in The Lethbridge Herald (Alberta, Canada) op 22 april 1943

In een voordracht in 1995 van Robert Johnson van de International Hydrofoil Society (IHS) vermeldde hij het volgende over Juanita, de zus van Dennis:

"Juanita Masur was born in the Transvaal Province of South Africa, where she spent her early life. Her mother was Hungarian, although born in the USA, and her father, family name Masur, was a true South African pioneer. Juanita attended college at Witwatersrand University, where she earned a BA degree in political philosophy and economics. She displayed an interest in journalism while in college by becoming editor of the school’s newspaper. Juanita considered the South African rules of apartheid unfair, resulting in loss of educated personnel. So she, with some of her classmates, ran a secret nighttime school teaching blacks to read and write. Upon graduation, Juanita’s future was focused on journalism. She undertook assignments with the magazines Democrat and South African Opinion. These assignments resulted in her appointment as sub-editor of the Johannesburg Sunday Express. Her interest in politics was centered on General Smuts’ United Party. Juanita was selected for the post of organizing secretary of women’s groups for the party. During World War II, Juanita assisted her mother in the administration of the camp of 90,000 German and Italian prisoners of war, called Zonderwater. Recognizing that among the prisoners were doctors and educators, the two women, mother and daughter, organized hospitals and schools staffed by these trained professionals. For these efforts Juanita’s mother was honored by the Italian Government.

In 1951 Juanita was selected to represent South Africa at an International Conference of Women in Athens, Greece. While in Greece she met and later married Count Nicholas Kalerghi Mavrogeri, Director of the Ministry of Justice, President of the Martial Court, and legal adviser to the Hellenic Royal family. From this marriage she was titled Countess Kalerghi. While living in Greece she accepted a commission from Quentin Reynolds to prepare a special issue on Greece for the United Nations World. This commission led to a teaching position at the University of London which included the editing of the University’s Education Journal. In 1961 Juanita made the decision to organize and edit a magazine in the rapidly expanding field of waterborne transportation, and with this Hovering Craft and Hydrofoil came into being. The name was later changed to High Speed Surface Craft. Juanita eventually sold her interest and retired as editor of the magazine, which is now known as Fast Ferry International.
During the late 1960s, Mark Thorton, with Juanita’s support, started the effort that led to IHS."

(Bron: http://www.foils.org/ihs25his.pdf)

Gertrude, de moeder van Dennis, overleed in het bijzijn van haar dochter Juanita op 21 april 1975 in Johannesburg. Juanita Rothman is op 11 december 2019 overleden in Cheltenham, Zuidwest-Engeland.

Haar 'petekind' Tony Platt schreef een necrologie over haar bijzondere levenswandel: klik hier. Over haar derde echtgenoot Nat Rothman kun je hier meer vinden.

Bovenstaande informatie en document zijn afkomstig door bemiddeling van leden van

www.stamboomvragenforum.nl

Met speciale dank aan Ludmilla en Sylvia

Name: MARCUS HEPPELL BURTT
Initials: M H
Nationality: United Kingdom
Rank: Sergeant (W.Op./Air Gnr.)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 15 Sqdn.
Born: december 1921
Place of birth: Chorlton-on-Medlock, Greater Manchester, England
Date of Death: 27/08/1942
Service No: 1119750
Casualty Type: Commonwealth War Dead

Grave/Memorial Reference: Plot 13. Row 4. Grave 56.
Cemetery: AMERSFOORT (OUD LEUSDEN) GENERAL CEMETERY

De jonge Marcus met zijn ouders (copyright Wendi Dwyer, via Brenda Kelly)

Marcus was het enige kind van Victor Stanley Burtt (1883, Hammersmith, Fulham-1947, Banbury, Oxfordshire) en May Florence Tucker (1886, Kensington -1966, Somerset). Ze trouwden in Kensington in juli 1911. Victor was een handelsreiziger voor een meubelmakerij (in de voetsporen van zijn vader) en was een goede voetballer. Hij ging in de Eerste Wereldoorlog bij het leger (King's Liverpool Regiment) en werd daarna officier in het 5e Bataljon van het London Regiment. Victor en May woonden in Manchester en daar werd Marcus in december 1921 geboren. en vestigden zich uiteindelijk in Sibford Gower in North Oxfordshire en daarna pp de Chorlton Road in Sale.

De Burtts zijn een oude Quaker familie, oorspronkelijk uit Lincolnshire en waren Quakers bijna vanaf het begin van de Society of Friends in het midden van de 16e eeuw. Marcus' grootouders Burtt waren praktiserende Quakers, hoewel het niet zeker is of Victor daarmee doorging toen hij eenmaal getrouwd was. De familie Burtt was in de 20e eeuw nog erg hecht en Marcus was enig kind, maar had zeker contact met een aantal Burtt tantes, ooms en neven.

Bron: F.J. Burtt

Marcus' naam staat vermeld op het Sale oorlogsmonument en op de Sale voetbalclub gedenksteen. (Sale RUFC)