Dhr. D. van der Linden

Gemeente West Betuwe > Burgerslachtoffers > Haaften

Achternaam: Linden
Tussenvoegsels: van der

Voornamen: Dirk
Voorletters: D
Beroep: bouwvakker
Geboorteplaats: Heerewaarden (woonachtig in Haaften)
Geboortedatum: 23-02-1919
Overlijdensplaats: Sucharewo - Duchareuve (Rusland)

Overlijdensdatum: 01-01-1944

In 1951 doodverklaard. Zijn lichaam is nooit teruggevonden.

Peter en Jantje bij hun 25-jarig huwelijksfeest (Bron: D. de Joode)

De ouders van Dirk waren Peter Adrianus van der Linden (1887-1958) en Jantje van Anrooij (1892-1971). Zij trouwden in 1912 in Heerewaarden en kregen samen de volgende kinderen:

Jaantje Margrietha (1913-1985), gehuwd met Gijsbert de Jongh (1910-1985)
Gijsberdina Jakoba (*1916)
Dirk (1919-1944)
Petronella Adriana, gehuwd met Herman Hijmering

Dirk, midvoor, tijdens zijn mobilisatietijd in Venlo 1939 (Bron: D. de Joode)

Dirk met vrienden rond 1938 (Bron: D. de Joode)

Dirk was geboren op 23 februari 1919 te Heerewaarden en was in 1940 getrouwd met Aaltje Loch. Zij woonden in Haaften op de Waalbandijk 82, zgn. Rietdijk dicht bij de molen). In 1941 werd hun zoontje Peter geboren.

Op 22 mei 1943 werd Dirk voor de Arbeitseinsatz naar Bonn gestuurd, waar hij voor de firma Horn und Boa aan de Emdenerstrasse 95 in Bonn moest werken.

Aatje, de vrouw van Dirk, schreef in een brief naar de Minister van Buitenlandse zaken in 1946 dat haar man ‘noch pro-Duits, noch pro- N.S.B was en dat hij In geenen deele met deze partij sympathiseerde; dat hij aldaar nimmer met Duitsers bevriend is geworden en ook geen leidende betrekking heeft willen aanvaarden en ook dat hij nimmer verbindingsman is geweest.’

Vermoedelijk werd Dirk in juni 1943 door de Organisatie Todt naar Pommeren gestuurd, waar hij bunkers moest bouwen. Waarschijnlijk was Dirk in juni 1943 al bij de Organisatie Todt als dwangarbeider tewerkgesteld. In de bezette gebieden was deze organisatie, genoemd naar de Duitse ingenieur en politicus Fritz Todt, berucht. Er werd niet zachtzinnig met arbeidskrachten omgegaan. Blijkbaar is hij van daaruit naar de Oekraïne gestuurd, want op 21 september 1943 schreef Dirk naar zijn familie in Haaften dat hij zich bevond in het “Russiche” Tidowitsji, waar het veel regende en zelfs al vroor. Hij hoopte dat hij in november voor verlof even naar huis mocht. De brief was onderschreven met O.T. -man Dirk van der Linden van Gruppe Firma Horn.

In juli 1944 schreef zijn vriend Dirk Verkaart een brief naar Aaltje, waarin hij vertelde dat hij en Willem Krijger en Dirk van der Linden op 28 december 1943 werden overvallen door Partizanen in Besselowo (Tegenwoordig Veselovo) in de Oekraïne. Dit plaatsje ligt bij Wolgograd (vroeger Stalingrad) waar de Duitsers zware gevechten hebben geleverd. Dirk stond op dat moment, samen met de 19-jarige Pauw Meijers uit Leiden, op wacht. Tijdens de gevechten dook Pauw in een sloot, maar Dirk liep een andere kant uit en viel in handen van die Partizanen. Veel mannen sneuvelden daarbij. Krijger en Verkaart kwamen bij een andere groep gevangenen terecht dan Dirk. Verkaart en Willem Krijger mochten enkele maanden later op verlof naar huis, maar Pauw zat in juli 1944 nog in een kamp in de Oekraïne en van Dirk was er geen spoor meer.

In december 1944 schreef de burgemeester van Haaften een verzoekschrift naar de werkgever van Dirk in Bonn, waarom hij vanaf juni 1944 geen salaris meer had overgemaakt naar Aaltje.

Na de oorlog keerde Dirk van der Linden niet terug. Jarenlang was er onzekerheid over zijn lot.

Uit: Vrije Volk van 11 augustus 1945

In 1947 kregen de ouders van Dirk een brief van een Duitse militair die samen met Dirk van der Linden in krijgsgevangenkamp 7062/14 in Kiev had gezeten en inmiddels was teruggekeerd naar Duitsland.

Aaltje Loch (bron: O. van Wijk)

Aaltje heeft na de oorlog diverse brieven naar het Rode Kruis geschreven. Ook brieven geschreven in de tweede persoon naar de Minister van Buitenlandse zaken en Koninklijk Huis: “dat zij thans door gemis van haar man aan zichzelf is overgelaten en de inkomsten van haar man moet derven; dat zij niet weet wat te moeten doen om haar man weder bij haar terug te doen komen; dat zij niemand heeft of kent tot wie zij zich kan wenden om in deze hulp te vragen; dat zij zich nu ten einde raad wendt tot Uwe Excellentie….” En wanhopig vervolgt ze: “dat zij in de oorlogsjaren al zoveel leed heeft medegemaakt, daarbij geheel alleen staande; dat zij niet 'kan rekenen op hulp van haar ouders, omdat haar vader reeds zeer geruime tijd ziek en bedlegerig is.”

En aan Prinses Juliana: “Uwe Koninklijke Hoogheid zal begrijpen hoezeer zij haar man mist, mede betreffende de opvoeding van haar zoontje. En zo lang zij niet weet of haar man al dan niet in leven is, kan, mag een wil zij zich niet te buiten gaan aan de geboden die God bij haar huwelijk heeft geordonneerd.”

Zelfs heeft Aaltje in die tijd zich laten verleiden om te rade te gaan bij een zgn. helderziende, die haar meedeelde, dat haar man nog in leven is.’

Aaltje, haar zoontje Peter en haar ziekelijke ouders kregen van de gemeente Haaften na de oorlog fl 5, - ondersteuning per week. Na tussenkomst van de minister van BUZA werd dat met ruim fl 14,- verhoogd.

In 1951 werd Dirk tenslotte officieel overleden verklaard en als overlijdensdatum wordt 1 januari 1944 aangehouden. Aaltje is in 1954 hertrouwd met binnenvaartschipper Arie Jan van Wijk (*1905). Zij overleed in Haaften en haar zoon Peter op 30 september 2003.

Dirk wordt vermeld op de plaquette hiernaast, die is aangebracht aan het hek van de Oude begraafplaats aan de Engelenhof in Haaften. Het idee voor deze oorlogsplaquette in Haaften was van de heer Tini de Ruiter. Met het monument wilde hij bereiken dat deze bijna vergeten oorlogsslachtoffers voor altijd herinnerd zouden worden.

Dirk van der Linden is de eerste die staat vermeld op het gedenkteken.

Op de plaquette worden niet alle oorlogsslachtoffers uit Haaften gememoreerd. Janna Wigmans is helaas vergeten. Zij woonde op het moment van overlijden niet meer in Haaften, maar was er wel geboren en heeft er 21 jaar gewoond.

De voornaam van Johannis Aldus is per abuis met een e geschreven: Johannes. Ook de voornaam van Christina is foutief geschreven, de letter h ontbreekt: Cristina.

Met dank aan D. de Joode