Dhr. S. Bergakker uit Herwijnen

Gemeente West Betuwe > Gesn. Indiëgangers

Achternaam: Bergakker
Voornamen: Sijmen

Voorletters: S
Beroep:

Rang: Dpl.Soldaat Ekl.

Onderdeel: 3-G R Ir

Geboorteplaats: Herwijnen
Geboortedatum: 19-10-1925
Overlijdensplaats: Pagaoelan
Overlijdensdatum: 10 juli 1949

Begraafplaats: Nederlands ereveld Menteng Pulo

Gemeente: Jakarta
Land: Indonesië
Vak: I
Rij: 33

Nummer:7DD

Bron graf: OGS

De ouders van Sijmen waren Haaftenaar Sijmen Bergakker (1880-1963) en Jaantje van Steenis (1885-1955). Ze trouwden op 8 februari 1906 in Herwijnen en kregen in een klein huisje in 't Rot te Haaften de volgende kinderen:

Jan (1906-1978), trouwde in 1932 met Gosina van Hemert (1909-1973)
Wilhelmina (1908-1999), trouwde in 1936 met Pieter van der Meijden (1896-1976)
Johannes (1910-1978), trouwde in 1934 met Martijntje Theodora Golverdingen (1910-1988)
Jannigje (1913-2003), trouwde in 1955 met Nicolaas Jan den Adel (1912-1992)
Hendrika (*1917), trouwde in 1942 met L. de Jong
Jaantje (*1920), trouwde in 1948 met Gerrit "Jekke" Vroegh (1922-1976)
Sijke (*1923) trouwde in 1947 met Arianus Bakker (1921-1995)
Sijmen "Siem" (1925-1949)
Willem (*1928)
Gijsbertus Adrianus (*1934)
Maria Johanna (*1930), trouwde in 1951 met J. van Meteren
Wilhelmina (*1936)

Siem werd geboren op in 1925 in Haaften. Zijn ouders hadden bij hun huisje op 't Rot een klein boomgaardje met suikerpeerbomen en goudreinetten.

In, wat later zou blijken, zijn laatste brief aan zijn famlie in Haaften, vraagt Siem nog om voor hem wat appels te bewaren:

In 1943 was Sijmen oud genoeg om voor de Arbeitseinsatz tewerk te worden gesteld. Daar had hij geen trek in en maakte onder de bedstee thuis een onderduikplek. Tijdens een ommetje werd hij gesignaleerd door een Duitse patrouille, opgepakt en alsnog naar Duitsland gestuurd.

Siem is na de bevrijding direct als dienstplichtige naar Indië vertrokken. Hij had toen al een vriendinnetje, Janny Vonk uit Alblasserdam.

Siem in actie met zijn mitrailleur

Na de bevrijding werd Siem als dienstplichtig soldaat Ekl.3de Bataljon bij het Garderegiment Prinses Irene, 1ste Infanterie Brigadegroep van de C. Divisie ”7 December”. Op 19 juni 1949 namen twee pelotons deel aan een divisie-actie in de omgeving van Garoet tegen de fanatieke strijdgroepen van de Daroel Islam, een in opkomst zijn de politiek-godsdienstige partij. Op 10 juli kreeg zijn peloton volgens zijn directe collega, soldaat Eeuwijk, het volgende bericht:

"We kregen zondagmorgen bericht dat er dertig man de TNI in de buurt zaten. Op dat bericht werd direct een patrouille van zeven man erop afgestuurd. De meeste rekenden er toch op dat die kerels er al vandoor waren gegaan, zoals meestal het geval was. Maar ze waren niet weg en zaten ons rustig op te wachten. Op dat punt aangekomen zijnde, kregen we behoorlijk vuur van automatische wapens. Alles verliep tot heden best, wij gaven behoorlijk wat vuur terug, maar we konden geen vuuroverwicht krijgen en daar dat we al gauw zonder munitie zouden zitten, moesten we terugtrekken om op een hoger gedeelte een betere positie in te nemen. Ik liep gedekt terug en kwam langs Siem die aan de kampongrand zat. Hij zei tegen mij: “Eeuwijk, ik ben gewond, heb je een verbandpakje voor mij?” Ik schrok even en gaf hem het pakje verband en moest toen doorlopen, omdat ik baanschutter was en niet gemist kon worden. Een andere jongen heeft hem toen verbonden. Verder hadden we nog enige tijd liggen schieten en één jongen was ertussen weggegaan om hulp te vragen. Toen het schieten zo goed als opgehouden was, vroeg ik Siem waar hij getroffen was. Hij zei dat het in zijn rechterborst was en dat er vermoedelijk een slagader geraakt was, want hij had veel bloedverlies. Hij heeft nog ongeveer een uur geleefd en niet veel meer gezegd. Eerst zei hij dat hij buikpijn had en vlak voor hij stierf, zei hij: “Ik ga dood.”

De commandant van Sijmen was bij hem toen hij gewond raakte. Hij beschreef in een brief aan de ouders van Siem uitgebreid hoe Siem mee op patrouille ging en dat ze in een gevecht raakte met een sterkere vijand. Ze waren genoodzaakt zich terug te trekken om een betere stelling in te nemen. Daarbij werd Siem in de rug geschoten. De commandant heeft hem verbonden en dacht dat het allemaal wel meeviel. De wond was niet zo groot, Siem was nog bij kennis en vroeg wat te drinken. Hij liet hem uit een veldfles drinken en liet hem naar een veiligere plaats brengen, die buiten het bereik van het vijandelijke vuur lag. Nadat het vuurgevecht was afgelopen, haalden ze uit een huis een deur, die ze als brancard voor hem gebruikte. De deur brak en de commandant schreef dat hij Siem daarna nog op zijn rug heeft vervoerd, maar toen merkte dat hij dood was.

Ook schreef deze commandant aan de ouders dat Siem met militaire eer in Batavia was begraven en stuurde later onderstaande foto's op.

Met dank aan Historische vereniging Den Ouden Dijk uit Herwijnen.

De meeste info hierboven komt uit hun artikelen “Nederlands Indië” (verenigingsblad 30 - februari 2006) en uit een artikel over Sijmen Bergakker in het verenigingsblad van mei 2015 .