Dhr. E.K. van Korlaar uit Maasdriel

Gemeente West Betuwe > Buiten de slachtofferslijst > Overleden evacuees uit Bommelerwaard

Achternaam: Korlaar
Tussenvoegsels: van

Voornamen: Evert Karel
Voorletters: E. K.
Beroep: Ambtenaar ter secretarie, postkantoorhouder
Geboorteplaats: Maasdriel
Geboortedatum: 04-01-1879
Overlijdensplaats: Neerrijnen
Overlijdensdatum: 28-11-1944

Begraafplaats:

Gemeente:
Vak:
Rij:

Nummer:

De ouders van Evert waren Arent van Korlaar (1833-1905) en Amalia Susanna Charlotta van Beijnum (1845-1922). Ze kregen samen acht kinderen, waarvan Evert de tweede was.

Evert trouwde op 28 juli 1917 met Maria Josephina van Beeck (1896-1972). Ze kregen samen twee dochters:

Arendina Johanna (1917-2004), zij trouwde op 25 april 1961 in Kerkdriel met Katharinus Wilhelmus van den Anker (1909-2002)
Rosalia Amalia 1920-1992), zij trouwde op 10 juli 1942 in Kerkdriel met Sijmen Visser (1914-1999)

Met brandweerwagen naar Kamp Neerijnen

KERKDRIEL - In de herfst van 1944 werd de postkantoorhouder Evert van Korlaar bij een plotselinge beschieting van de Rooms Katholieke Kerk aan de Kerkstraat te Kerkdriel zwaar gewond. Hij had niet bijtijds naar zijn woning kunnen vluchten. Een tijdje bracht het slachtoffer na het ongeval door In de kel-der van zijn woonhuis. Toen zijn toestand alsmaar slechter werd, besloot men de gewonde naar het Noodziekenhuis in Neerijnen te vervoeren. De vraag was echter hoe. Men nam na veel overwegingen het besluit daarvoor de brandweerwagen van de Vrijwillige Drielse Brandweer te gebruiken. Uiteraard was dit niet zonder risico, omdat er een grote kans was dat deze wagen door de Duitsers in beslag zou worden genomen. Hij is vermoedelijk m.b.v. een draagbaar over de gebombardeerde brug bij Waardenburg gebracht en van daaruit naar het Noodziekenhuis in Neerrijnen, waar hij 28 op november 1944 is overleden.

Zijn vrouw en dochter hadden bij inwoners van Neerijnen onderdak gevonden en keerden na zijn overlijden naar de Bommelerwaard terug. Ze mochten echter niet terug naar hun oude omgeving, omdat de bevolking van Driel inmiddels was geëvacueerd. Ze verbleven enige tijd bij de „Drie Violen" en vandaar trokken ze in de beruchte januarimaand van 1945 naar de omgeving van Ede. Daar verbleven tze ot de Tweede Wereldoorlog was beëindigd.

Bron: Weekblad De Toren, 27-10-1988.