Hr. H.G. Fieren

Gemeente Buren > Burgerslachtoffers > Eck en Wiel

Achternaam:Fieren

Voornamen: Huibert Gerrit
Voorletters: H.G.
Rang: Brig.Gi.
Mil. onderdeel: KNIL.
Geboorteplaats: Eck en Wiel
Geboortedatum: 15-01-1915
Overlijdensplaats: Takanun-218, Thailand
Overlijdensdatum: 13-09-1943
Begraafplaats: Kanchanaburi War Cemetery
Gemeente: Kanchanaburi

Land: Thailand
Vak: 7
Rij: H
Nummer: 15

De ouders van Huib waren bakkersknecht Gijsbert Fieren (1890-1953)) en Jannigje Hendrika van Ommeren (*1894), beiden uit Eck en Wiel afkomstig. Hun enige kind was Huib. Ze woonden in de Beatrixstraat F29 te Eck en Wiel.

In november 1930 vertrok het gezin naar Rijswijk (ZH). In januari 1939 scheidde het echtpaar en verhuisde Jannigje naar Zeist. Zijn vader hetrouwde met Tonia Hendrika van den Hof en woonde op de Dorpstraat in Eck en Wiel.

Op 17 juni 1935 werd Huib ingelijfd als dienstplichtige bij het Regiment Genietroepen. Op 30 november 1935 ging hij met groot verlof. Op 1 juni 1937 ging hij een verbintenis voor vijf jaren aan "voor den Overzeeschen dienst" en werd hij toegelaten als geniesoldaat 2e klasse bij het K.N.I.L. Korte tijd later werd hij bevorderd tot korporaal.

Op 1 september 1937 keerde hij met ss Johan de Witt weer even terug naar Nederland.

Op 7 december 1941 bombardeerden de Japanners Pearl Harbor. 's Morgens om half zeven hield de gouverneur-generaal een toespraak op de radio waarin het dit vertelde. Dit had tot gevolg dat behalve de U.S.A. en Engeland ook Nederland en dus ook Nederlands-Indië in oorlog waren met Japan. In Azië waren het de Japanners, die vanaf januari 1942 hun aanval richtten op Nederlands- Indië. De verdediging van Indië steunde vooral op de Koninklijke Marine en het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Het KNIL beschikte over 68.000 grotendeels inheemse militairen; de hulpformaties bestonden uit 53.000 man.

In Azië waren het de Japanners, die vanaf januari 1942 hun aanval richtten op Nederlands-Indië. De verdediging van Indië steunde vooral op de Koninklijke Marine en het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Het KNIL beschikte over 68.000 grotendeels inheemse militairen; de hulpformaties bestonden uit 53.000 man. Huib woonde op dat moment op de Werfstraat 26 in Soerabaja en was ingedeeld bij de Verbindingssectie van 6 R.I. te Magelang.
Na de verloren zeeslag op de Javazee op 27-28 februari 1942 moesten de strijdkrachten op 8 maart capituleren

en moesten alle militairen in de kazerne afwachten wat de Japanners zouden beslissen. Twee dagen later moesten zij hun geweren inleveren en mochten ze de kazerne niet meer uit. Zij waren krijgsgevangenen. De Japanners hadden hiervoor geen begrip. Zij vonden het heel vreemd, soldaten werden geacht zich dood te vechten, overgeven hoorde niet. De Nederlandse soldaten werden dus met de grootste minachting door ze behandeld. Er was een Conventie van Genève over de behandeling van krijgsgevangenen, maar die had Japan nooit ondertekend. De dag van de capitulatie verschenen de Javanen in hun beste kleren op straat in feeststemming. De Japanners hadden als leus: "Azië voor de Aziaten".

De eerste drie maanden gevangenschap verbleven de militairen in hun eigen kazerne. Het regime was in het begin niet erg streng. 's Middags mochten vrouwen en kinderen van de gevangenen hen bezoeken. Je mocht ook brieven meegeven. Al snel werden e bezoekuren korter en minder frequent en na ongeveer een maand werden ze helemaal afgeschaft. Brieven versturen werd toen veel lastiger. Het kon alleen nog maar via het corvee dat dagelijks de stad in moest om voorraad voor de keuken te halen. Brieven versturen was verboden en als er iemand betrapt werd, volgde er een afranseling.

Zie ook documentaire De Bezetting, vanaf ong. 19 minuten informatie over de Birmaspoorweg.
Klik hier voor kort filmpje uit de serie De Bezetting over deze beruchte spoorweg

Het is nog niet bekend op welke wijze Huib in kamp Takanun -218 (andere namen ervoor waren: Takanon, Takamen, Dha Kanum, Tha Kanun) aan de Birma-spoorweg terecht is gekomen. Feit is wel dat hij daar in oktober 1942 aankwam. Het bestond uit tenten en barakken.

Er waren hier drie kampen op enige kilometers van elkaar: op 203, 206 en 211 km. Vlak naast Kamp 206 was het kamp van de Japanse genie. Uit de dagboeken en rapporten is niet altijd duidelijk om welk subkamp het gaat; daarom is hier, voorlopig althans, sprake van één kamp.

In april 1943 bestond het werk vnl. uit bomen kappen. In mei-juni 1943 was men bezig met de aanleg van de spoordijk en de aanleg van een sleuf door de rotsen. In een maand vielen er als gevolg van de cholera 180 doden. Volgens het Rode Kruis is Huib in Takanon op 13 september 1943 ten gevolge van beri-beri om het leven gekomen.

Met dank aan mevr. Kramer-van Ommeren en Henk Beekhuis