Crash Buren 1944
Gemeente Buren > Gesn. geallieerde militairen > Gesn. Britten
Crash Engelse Halifax III, van het zgn. "Ceylon squadron", op 17 juni 1944 aan de Hennisdijk in Buren
Halifax, serienr. LW192 Op zaterdag 17 juni 1944 om 02.00 uur ’s nachts werden veel inwoners uit Buren wreed in hun slaap verstoord, toen een Engelse Halifax boven dit stadje in de lucht ontplofte. Het grootste deel van het vliegtuig kwam terecht bij de zgn. ‘Den Kleinen Haag’, nabij de Hennisdijk. Veel brokstukken lagen her en der rondom Buren verspreid en de meeste bemanningsleden waren door de brand onherkenbaar verminkt.
De Halifax LW192 (code DY-H) was om 23.00 uur van haar thuisbasis Pocklington in Yorkshire vertrokken. Het is een zwaar viermotorig vliegtuig met een lengte van ongeveer 22 meter, een spanwijdte van 30 meter en een hoogte van ruim 6 meter. De kruissnelheid bedroeg 346 km en de top 454 km per uur. De mee te voeren bommenlast 6600 kg. Het was dus een groot zwaar vliegtuig met een zevenkoppige bemanning, waarvan de taken over de navolgende functies waren verdeeld: piloot, boordwerktuigkundige, navigator/bommenrichter, telegrafist, front- rug- en staartschutter. Bij speciale missies week de samenstelling van de bemanning hiervan af.
Het einddoel heeft de LW192 nooit bereikt, want op de heenvlucht werd de Halifax in het luchtruim rond Utrecht door Duitse radar opgemerkt en onderschept door een nachtjager, met aan de stuurknuppel Hauptman Adolf Breves, behorende tot de Duitse Nachtjagdgeschwader 1, dat was gestationeerd in Venlo. Hij was een ervaren piloot en had reeds 18 ‘aces’ (overwinningen) op zijn naam staan.
Het toestel behoorde tot de 102 Squadron van de RAF, ook wel "Ceylon squadron" genoemd, en maakte deel uit van een aanvalsmacht bestaande uit 162 Halifaxes, 147 Lancasters en 12 Mosquito’s van de RAF-bommenwerpersgroepen. Zij vertrokken van meerdere vliegvelden. Deze zgn. aanvalsmissie Sterkrade was gericht op de synthetische benzinefabriek van Fisher-Tropsch nabij Bochholt. Deze belangrijke olie-industrie produceerde 10.000 ton benzine per maand, die belangrijk was voor de Duitse tegenaanval bij de invasie in Normandië.
Het einddoel heeft de LW192 nooit bereikt, want op de heenvlucht werd de Halifax in het luchtruim rond Utrecht door Duitse radar opgemerkt en onderschept door een nachtjager, met aan de stuurknuppel Hauptman Adolf Breves, behorende tot de Duitse Nachtjagdgeschwader 1, dat was gestationeerd in Venlo. Hij was een ervaren piloot en had reeds 18 ‘aces’ (overwinningen) op zijn naam staan.
Op 4200 meter hoogte zorgde zijn kanonvuur ervoor dat de 4-motorige Halifax rond 01.45 uur zo zwaar beschadigd raakte, dat het buiten Zoelmond zijn lading granaten moest lossen. De brand aan boord was echter niet te blussen en voor een noodlanding was het al te laat. Tussen Buren en Buurmalsen explodeerde het toestel in de lucht en stortte bij de zgn. ‘Den Kleinen Haag’ neer.
Plaats van de crash
Deze Halifax bommenwerper was één van de 31 (!) vliegtuigen uit deze missie, die op deze avond werden neergehaald. Daarbij kwamen in totaal 173 bemanningsleden om het leven. De geallieerde bommenwerpervloot had de pech dat ze een Duits luchtbaken bij Bocholt moest passeren, dat juist die nacht door de Duitse gevechtsleider als baken was gekozen voor het verzamelpunt voor zijn luchtverdedigers. Deze Duitse nachtjagers waren op diverse vliegvelden gestationeerd, maar hielden zich in afwachting van nadere bevelen op in de omgeving van dit punt. Het was die nacht slecht weer en dikke wolken bedekten niet alleen de gehele route, maar ook het doel. Hierdoor was het rendement van het bombardement niet groot.
Burgemeester Knobbout, commandant van de Plaatselijke Luchtbeschermingsdienst van de Gemeente Buren en Willem van Oomen, Groepscommandant van de Marechaussee te Buren waren snel op de plek des onheils om een onderzoek in te stellen. Een aantal Duitse militairen, w.o. de Feldgendarmerie, namen meteen de bewaking op zich.
Burgemeester Knobbout, commandant van de Plaatselijke Luchtbeschermingsdienst van de Gemeente Buren en Willem van Oomen, Groepscommandant van de Marechaussee te Buren waren snel op de plek des onheils om een onderzoek in te stellen. Een aantal Duitse militairen, w.o. de Feldgendarmerie, namen meteen de bewaking op zich.
Foto's: Gijs van Kranenburg
Smid Dirk Rombout uit Geldermalsen werd door de Duitsers verzocht te helpen bij de demontatie van de overblijfselen van het vliegtuig. Hij zag kans een koperen plaat (die hij later bewerkte) en een overlevingsrantsoen uit het vliegtuig mee te nemen.
De 7-koppige Engelse bemanning werd nog diezelfde dag, zondag 18 juni 1944 om 15.00 uur, op de Algemene Begraafplaats in Buren in een massagraf begraven. De begrafenis leidde in Buren tot een grote demonstratie van de plaatselijke bevolking, dit tot ongenoegen van de Duitse bezetter. De grafven werden echter later die middag bedolven onder de bloemen.
v.l.n.r. Mevr. Knobbout, weduwe van de burgemeester, aannemer Bas van Stuivenberg, de pastoor, de dominee Stein Callenfels met hogehoed en rechts veldwachter De Kruijff die de bevolking op afstand houdt.
(foto's Hennie de Heus)
In 1947 vond een onder grote belangstelling een herbegrafenis plaats. Enkele jaren later waren alle namen van de bemanningsleden bekend en kwam er één grote memoriesteen. Midden jaren vijftig plaatste de Oorlogsgravenstichting de huidige zeven grafstenen.
Herbegrafenis in 1947 met nog twee onbekende namen en daarnaast het verzamelgraf begin jaren 50 (Bron: Linda Ibrom)
Een moeder van een van de omgekomen crewleden bij de graven tijdens een bezoek in 1956.
Op de achtergrond de graven van Duitse soldaten, voordat ze werden overgebracht naar Ysselsteijn. (Foto: Linda Ibrom)
Klik hier voor gedetailleerde info over de Halifax
Nr. 102, het zgn. "Ceylon squadron" was een squadron met zware bommenwerpers. In eerste instantie vlogen ze met de Whitley en vervolgens met de Handley Page Halifax bommenwerper. Het squadron was in 1935 voortgekomen uit de B-Flight van squadron Nr. 7 en was oorspronkelijk uitgerust met de Heyford -bommenwerper, maar de eerste Whitleys werden afgeleverd in 1938 en het squadron zou daarmee tot het begin van 1942 mee blijven vliegen. Bij het uitbreken van de oorlog had het nr.102 squadron de opdracht pamfletten boven Duitsland uit te strooien, maar begon pas met bombarderen van Duitse gebieden, totdat de Duitsers Noorwegen in april 1940 binnenvielen. Vanaf dat moment tot aan het einde van de oorlog, met slechts twee onderbrekingen, nam het squadron deel aan de strategische bombardementen op Duitsland. De eerste onderbreking was in september-oktober 1940, toen het squadron werd uitgeleend voor kustbewaking en zes weken lang vanuit Prestwick konvooien moest escorteren. De tweede kwam aan het begin van 1942, toen het squadron bezig was in overgang van de Whitley naar de Halifax. De laatste operatie met de Whitley was op 31 januari 1942, maar de overgang naar de Halifax duurde langer dan verwacht en de eerste aanvallen met dit vliegtuig vonden pas plaats vanaf 14 april 1942.
Het squadron was bij elk van de drie historische 1.000 kg. bomaanvallen in mei / juni 1942 betrokken en later ook, bij aanvallen bij de Ruhr, Berlijn en Hamburg. Tevens namen ze deel aan bombardementen op spoorwegen in Noord-Frankrijk aan de vooravond van D-Day. Met hun grootste inzet- 26 vliegtuigen- bombardeerden ze een vijandelijke batterijen aan de kust van Normandië.
In september/oktober 1944 vervoerde het squadron in iets meer dan één week 134.250 gallons (=600.000 liter!) benzine voor het Tweede Leger naar België.
In de slotfase van de oorlog nam het squadron zowel overdag als 's nachts, ook deel aan de 1.000 kg.- bomaanvallen op Duisburg. Sommige bemanningen deden twee trips binnen 24 uur.
De laatste operatie van het squadron was het laatste bombardement uit de Tweede Wereldoorlog, toen 18 Halifax bommenwerpers het Duitse Waddeneiland Wangerooge bombardeerden.
Aan het einde van de oorlog kreeg het squadron transportopdrachten naar het Verre Oosten en in september 1945 begonnen de voorbereidingen voor een verplaatsing naar India, maar zover kwam het nooit en het squadron werd op 28 februari 1946 ontbonden.
Het squadron was bij elk van de drie historische 1.000 kg. bomaanvallen in mei / juni 1942 betrokken en later ook, bij aanvallen bij de Ruhr, Berlijn en Hamburg. Tevens namen ze deel aan bombardementen op spoorwegen in Noord-Frankrijk aan de vooravond van D-Day. Met hun grootste inzet- 26 vliegtuigen- bombardeerden ze een vijandelijke batterijen aan de kust van Normandië.
In september/oktober 1944 vervoerde het squadron in iets meer dan één week 134.250 gallons (=600.000 liter!) benzine voor het Tweede Leger naar België.
In de slotfase van de oorlog nam het squadron zowel overdag als 's nachts, ook deel aan de 1.000 kg.- bomaanvallen op Duisburg. Sommige bemanningen deden twee trips binnen 24 uur.
De laatste operatie van het squadron was het laatste bombardement uit de Tweede Wereldoorlog, toen 18 Halifax bommenwerpers het Duitse Waddeneiland Wangerooge bombardeerden.
Aan het einde van de oorlog kreeg het squadron transportopdrachten naar het Verre Oosten en in september 1945 begonnen de voorbereidingen voor een verplaatsing naar India, maar zover kwam het nooit en het squadron werd op 28 februari 1946 ontbonden.
Vliegtuigen:
oktober 1938-januari 1940: Armstrong Whitworth Whitley III
november 1938 -februari 1942: Armstrong Whitworth Whitley V
december 1941-maart 1944: Handley Page Halifax B.Mk II
maart 1944 tot september 1945: Handley Page Halifax B.Mk III
februari 1945 tot september 1945: Handley Page Halifax B.Mk VI
Thuisbasis:
11 juli 1938 - 25 augustus 1940: Driffield
25 augustus, 1 september 1940: Leeming
1 september - 10 oktober 1940: Prestwick
10 oktober - 15 november 1940: Linton on Ouse
15 november 1940 - 15 november 1941: Topcliffe
15 november 1941 - 7 juni 1942: Dalton
7 juni - 7 augustus 1942: Topcliffe
7 augustus 1942 - 8 september 1945: Pocklington
Eskadron codes: DY
maart 1944 tot september 1945: Handley Page Halifax B.Mk III
februari 1945 tot september 1945: Handley Page Halifax B.Mk VI
Thuisbasis:
11 juli 1938 - 25 augustus 1940: Driffield
25 augustus, 1 september 1940: Leeming
1 september - 10 oktober 1940: Prestwick
10 oktober - 15 november 1940: Linton on Ouse
15 november 1940 - 15 november 1941: Topcliffe
15 november 1941 - 7 juni 1942: Dalton
7 juni - 7 augustus 1942: Topcliffe
7 augustus 1942 - 8 september 1945: Pocklington
Eskadron codes: DY
Groep en taak:
Op 26 september 1939: reserve bommenwerper squadron No.4 groep
Vanaf december 1941, tot 7 mei 1945: bommenwerper squadron No.4 groep
Vanaf 8 mei 1945: transportopdrachten
Op 26 september 1939: reserve bommenwerper squadron No.4 groep
Vanaf december 1941, tot 7 mei 1945: bommenwerper squadron No.4 groep
Vanaf 8 mei 1945: transportopdrachten
In 1956 organiseerde de British Legion een bezoek voor familieleden van de gesneuvelde bemanningsleden aan de Algemene Begraafplaats in Buren. Op de foto staan Elsie Braddock en haar zus vierde en vijfde van rechts. (Foto:Linda Ibrom)
Hieronder de bemanning van de Halifax LW192:
Vooraan v.l.n.r.: Winston Reid, piloot Eric Braddock en Ronald Putt, achteraan: John Booker, Gerald Hadfield, Ernest Finch en Eric Zaccheo
(Foto: Linda Ibrom)
(Foto: Linda Ibrom)
F/Sgt Eric Braddock -RAFVR - Piloot -Norwood, London- 22 jaar
Sgt Enrico Zaccheo - RAFVR - Boordwerktuigkundige-Standish, Gloucestershire- 32 jaar
Sgt Winston Reid - RAFVR -Waarnemer, Peel, Isle of Man- 26 jaar
Sgt Ronald Putt - RAFVR -Radiotelegrafist, Keyham, Devon- 20 jaar
Sgt John Booker - RAFVR - Bommenplaatser, Sidcup, Kent- 21 jaar
Sgt Ernest Finch - RAFVR - Frontschutter, East Ham, Essex- 21 jaar
Sgt Gerald Hadfield - RAFVR - Staartschutter, Sutton-in-Ashfield, Nottinghamshire- 21 jaar
Name: JOHN OWEN BOOKERInitials: J.O.
Nationality: United Kingdom
Rank: Sergeant (W. Operator)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit:
John Booker (Bron Linda Ibrom)
Het gezin woonde op 16 Birkbeck Road in Chislehurst and Sidcup in Kent, dat is het linkse huis op de foto.
Bron foto: Google maps
102 Sqdn.
Born: april 1923
Birth place: Sidcup, Dartford Borough, Kent
Born: april 1923
Birth place: Sidcup, Dartford Borough, Kent
Date of Death: 17/06/1944
Service No: 1388994
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Service No: 1388994
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
John Booker (Bron Linda Ibrom)De moeder van John was Harriett Emma Sharp (*1894-1970). Ze trouwde in oktober 1913 met Charles E. Booker en kreeg met hem samen drie zoons: Charles G. (*1920), slagershulp van beroep, John O. (1923-1944) en Henry F. (*1929)
Harriett hertrouwde na zijn overlijden of scheiding in oktober 1935 met William J. Wash (*1875) en kreeg bij hem nog een zoon:
Ronald J. (1937).
Bron foto: Google maps
Name: ERIC FREDERICK BRADDOCKInitials: E F
Nationality: United Kingdom
Rank: Pilot Officer (Pilot)
Regiment/Service:
Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 102 Sqdn.
Unit Text: 102 Sqdn.
Age: 22
Date of Death:17/06/1944
Service No: 177675
Additional information:
Date of Death:17/06/1944
Service No: 177675
Additional information:
Son of Henry Braddock and Elsie MayJones, of Norwood, London.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Eric Braddock en zijn verloofde (Foto Linda Ibrom)
Rechts Eric met collega piloten (Foto Linda Ibrom)
Eric Frederik Minshall Braddock, Sergeant bij de RAF, was de enige zoon van Henry en Elsie Jones. Zijn ouders waren gescheiden en Eric's vader, een gloeilampproducent en installateur, woonde in Norwood bij Londen en zijn moeder Elsie in Chadderton nabij Oldham, Lancashire.
Eric kwam als vrijwilliger bij de luchtmacht in het voorjaar van 1944. Hij was een heel energieke en levenslustige jongeman. Hij was verloofd en zijn toenmalige verloofde gaf haar verlovingsring na Eric's overlijden terug aan Elsie, maar helaas werd die ring gestolen bij een inbraak.
Zijn moeder was tijdens de oorlog sergeant bij de NAAFI. Zij heeft het overlijden van haar enige kind nooit kunnen verwerken. Elk jaar herdacht ze nog zijn verjaardag. Ze overleed in 1987 op 85-jarige leeftijd. (Bron: Aircrewremembered.com)
Zijn moeder was tijdens de oorlog sergeant bij de NAAFI. Zij heeft het overlijden van haar enige kind nooit kunnen verwerken. Elk jaar herdacht ze nog zijn verjaardag. Ze overleed in 1987 op 85-jarige leeftijd. (Bron: Aircrewremembered.com)
Name: ERNEST ARTHUR FINCHInitials: E A
Nationality: United Kingdom
Rank: Sergeant (Air Gnr.)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 102 Sqdn.
Age: 21
Born: spring 1921 in West Ham, Essex
Date of Death: 17/06/1944
Service No: 1894312
Additional information: Son of William Henry Finch and Maud Constance Ashworth, of East Ham, Essex.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Date of Death: 17/06/1944
Service No: 1894312
Additional information: Son of William Henry Finch and Maud Constance Ashworth, of East Ham, Essex.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Ernest Finch (Foto: Linda Ibrom)
Op de begraafplaats van St. Maria Magdalena in East Ham, Essex wordt zijn naam ook vermeld op de grafsteen van zijn ouders. 
Name: GERALD HADFIELDInitials: G
Nationality: United Kingdom
Rank:Sergeant (Air Gnr.)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 102 Sqdn.
Age: 21 (born first quater 1923)
Date of Death: 17/06/1944
Service No: 1047949
Additional information: Son of George Hadfield and Jane Proctor; husband of M. I. Hadfield, of Sutton-in-Ashfield, Nottinghamshire.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
Gerald was de zoon van George Hadfield en Emily Jane Proctor. Zijn moeder was eerder getrouwd geweest met Ernest Walker, maar die sneuvelde
tijdens gevechten aan de Somme tijdens de WOI . Bij hem kreeg ze echter wel twee kinderen: Gladys in 1911 en Ernest ("Eric") in 1915. In haar tweede huwelijk met George kreeg zij drie kinderen: George jr. in 1919, Gerald in 1923 en John ("Jack") in 1924. Zij woonden toentertijd op Leyton Avenue 1 in Skegby, Sutton in Ashfield. (zie foto)
Toen moeder Jane overleed, hertrouwde Geralds vader met Alice. Het gezin viel daarna snel uit elkaar.
Gerald ging naar de Station Road school en werkte daarna als verkoper bij Foister, Clay and Ward in Mansfield.
In 1940 meldde hij zich bij de RAF, waar hij een opleiding als 'airgunner' kreeg. Gerald trouwde eind december 1943 met plaatsgenote Mavis Godber.
Mavis en Gerald
Vicky Steed, een dochter van George Hadfield, reageerde op de webmasters oproep van 3 maart 2011 in een plaatselijke krant in Mansfield als volgt:
"I've just been reading with great interest the quest to find any information about Gerald Hadfield. He was my Dad's younger brother. My Dad was George Hadfield who was 4 years older than Gerald. George had three children: my elder brother Terry, myself (Vickie) and my younger sister Janet. He was married to Joyce for over 50 years and we sadly lost Mum 3 years ago and Dad 7 years ago. My dad mentioned many times about his brother being shot down as a gunner in the war.
Links George en rechts John (Foto Vicky Steed)As you know Gerald had also a brother John and a half brother Eric. John had a daughter as I remember, but we lost touch with them when I was quite young, so don't know if there were any more children from that marriage. Eric had 4 children: Linda,Susan, Michael and Peggy and was married to Ann. There was also a sister called Gladys who married Eric and they had two boys: Gerald and Vauhn.
My grandad (Gerald's dad) was George and married Jane, who died when I was 3 days old. Grandad then married Alice but after he died the family just drifted apart.
Grandad had many medals and one of them was the Croix de Guere, which Alice sold back to his regiment after his death, which upset my Dad as he would have liked to pass it down the male line.
My Dad George served in the Royal Navy and also won medals in the war which I proudly have on display.
I hope this has been useful for you so that at long last my Uncle Gerald will get some recognition for the brave battles they did at such a young age.
Thankyou for spending the time to honour him and all the others."
My grandad (Gerald's dad) was George and married Jane, who died when I was 3 days old. Grandad then married Alice but after he died the family just drifted apart.
Grandad had many medals and one of them was the Croix de Guere, which Alice sold back to his regiment after his death, which upset my Dad as he would have liked to pass it down the male line.
My Dad George served in the Royal Navy and also won medals in the war which I proudly have on display.
I hope this has been useful for you so that at long last my Uncle Gerald will get some recognition for the brave battles they did at such a young age.
Thankyou for spending the time to honour him and all the others."
Met dank aan Lynne Weston, Sutton in Ashfield
Naam: RONALD LESLIE PUTT,Initialen: R L
Nationaliteit: United Kingdom
Rang: Sergeant (Air Bomber)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit : 102 Sqdn.
Geboorterdatum: 14 december 1924
Overlijdensdatum: 17/06/1944
Service No: 1585983
Grafnr.: Coll. graf 1-7.
Begraafplaats: BUREN GENERAL CEMETERY
Ronald Putt (Bron: Linda Ibrom)De ouders van Ron waren George H. Putt en Rosina F. Westcott uit Keyham in Devon.
Ronald groeide op in de Pembroke street in Devonport, Plymouth. Hij was dol op voetbal en rugby en de jongelui in de buurt hadden veel met hem op. Ronald had een oudere broer George, die tijdens de oorlog bij de Royal Navy dienst deed. Ze hadden allebei de bijnaam "Spud" (aardappel) .
N.a.v.een plaatsing van een kleine oproep in de Devon Herald door de webmaster in mei 2011, kwam deze reactie van de jongste broer van "Ron":
Ray, a lay reader at St Matthias Church, who worked at the Brickfields for 37 years: "Ron was too young to join up so he put his age on a year – they didn't fuss over documents too much then," says Ray. "I can remember my mother saying 'don't join up!' But there had been bombs near us at home and he was picking bricks out of the rubble that was imprisoning one of our neighbours and he pointed to the sky and said 'I'm going to get them for this!
I was ten years younger and the youngest of 11 children. There's only my sister and me left now; she's four years older than me and lives in Eggbuckland.
My brother George had gone into the Navy. He came through OK, but unfortunately died of alcoholism aged 56.
I can remember when my mother got the news about Ron, she doubled up, crying. She couldn't get up at all.
Our house was bombed during the war. We moved to Keyham – Ron never saw that place."
I was ten years younger and the youngest of 11 children. There's only my sister and me left now; she's four years older than me and lives in Eggbuckland.
My brother George had gone into the Navy. He came through OK, but unfortunately died of alcoholism aged 56.
I can remember when my mother got the news about Ron, she doubled up, crying. She couldn't get up at all.
Our house was bombed during the war. We moved to Keyham – Ron never saw that place."
Naam: WINSTON ALVERSTONE CONINGSBY REID,Initialen: W A C
Nationaliteit: United Kingdom
Rang: Sergeant (Navigator)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit: 102 Sqdn.
Geboortedatum: 07/03/1918
Geboorteplaats: Mandeville, Manchester, Jamaica
Overlijdensdatum: 17/06/1944
Service No: 1800815
Woonplaats: Patrick
Religie: Anglicaans
Grafnr.: Collectief graf 1-7.
Begraafplats: BUREN GENERAL CEMETERY
Winston Reid (Bron: Linda Ibrom)De ouders van Winston waren advocaat William Octavius "Oscar" Reid (1878-1969) en Rosa Ann Rebecca Millar uit Jamaica. Ze trouwden in 1907 in Jamaica en kregen vier zoons: William Robert George (1908-1986), Harold, Denzil en Winston en een dochter Iris, die echter al jong overleed.
Winston volgde zijn middelbare school op de Manchester Secondary School en studeerde vervolgens op het Munro College op Jamaica. Toen hij geslaagd was, meldde hij zich vrijwillig bij de RAF en verliet Jamaica in 1941. Het is niet bekend of hij zijn opleiding daarvoor in Canada of de VS volgde.
De ID tag van Winston, die in juni 2017 op Ebay te koop werd aangeboden.
Winston Reid was zes maanden voor zijn overlijden getrouwd met Helen Evelyn Kelly uit Shenvalley op het Isle of Man.
Eind april 2024 lagen er bij het graf van Winston ineens twee foto's, één van hemzelf in uniform en één van zijn huwelijk. Wie ze daar heeft neergelegd is onbekend.
Name: ENRICO WILLIAM ZACCHEOInitials: E W
Nationality: United Kingdom
Rank: Pilot Officer (Flt Engr.)
Regiment/Service: Royal Air Force Volunteer Reserve
Unit Text: 102 Sqdn.
Age: 32
Date of Death: 17/06/1944
Service No: 177540
Additional information: Son of Enrico Zaccheo, and of May Zaccheo (nee Wellard), of Standish, Gloucestershire.
Casualty Type: Commonwealth War Dead
Grave/Memorial Reference: Coll. grave 1-7.
Cemetery: BUREN GENERAL CEMETERY
(Foto: Linda Ibrom)Sergeant Enrico "Eric" William Zaccheo RAFVR was de zoon van Enrico en May Wellard uit Standish, Gloucestershire. Zijn vader, Enrico kwam uit Colmegna in Noord-Italië en arriveerde in 1902 in Engeland. Eric’s moeder kwam uit Gillingham in Kent.
Eric werd in 1912 geboren in Nettley, Zuid-Londen. Hij had twee zussen die waren geboren in 1905 en 1907. In 1921 werd zijn broer Francis geboren, die later ook diende bij de RAF en de oorlog overleefde. Hij werkte samen met hem op hetzelfde bedrijf.
Eric werd in 1912 geboren in Nettley, Zuid-Londen. Hij had twee zussen die waren geboren in 1905 en 1907. In 1921 werd zijn broer Francis geboren, die later ook diende bij de RAF en de oorlog overleefde. Hij werkte samen met hem op hetzelfde bedrijf.
Enrico werd door zijn familie en toenmalige vriendin Eric genoemd. Hij kwam als boordwerktuigkundige bij het 102 Squadron.
Toespraak van wethouder Bettink-Pierik en vervolgens legde zij Poppy's op de zeven graven van de bemanning.
Op 3 mei 2024 werd in het toegangshalletje op de Algemene Begraafplaats in Buren door Monique Bettink-Pierik, de wethouder van Cultuur uit deze gemeente, een Vectorpoint van de Liberation Route Europe onthuld. Met deze bijzondere markering maakt de gemeente Buren, net als de gemeenten Tiel, West Betuwe en Neder-Betuwe, deel uit van de Liberation Route Europe. Dit is een internationale wandel- en fietsnetwerk, dat door de Raad van Europa erkend is als Culturele Route. Het gaat om meer dan 10.000 kilometer aan wandel- en fietsroutes langs musea, monumenten, begraafplaatsen en andere plekken in heel Europa, die herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. De routes in het Rivierenland beschrijven de gebeurtenissen tijdens de oorlogsjaren van bovengenoemde gemeenten zoals: de mobilisatie van begin 1940, de collaboratie in de regio, de strijd van het verzet, inundatie van grote gebieden en daarmee de gedwongen evacuatie van veel burgers en de enorme verwoesting die het oorlogsgeweld met zich meebracht. Het is voor het eerst dat op een dergelijk actieve manier het oorlogsverleden toegankelijk wordt voor jong en oud.