Dhr. J.J. Ronner

Gemeente Culemborg > Buiten de slachtofferslijst

Achternaam: Ronner

Voornamen: Jurjen Jan

Voorletters: J.J.

Rang: Mlt.Kpl.Schr.

Mil. onderdeel: KNIL.

Geboorteplaats: Culemborg

Geboortedatum: 15-09-1922

Overlijdensplaats: Batavia

Overlijdensdatum: 30-11-1945

Gedenkplaats:Buiten Erevelden (grafligging onbekend)

Gemeente: Onbekend
Land: Indonesië

Gedenkboek: 41

Bron gedenkplaat: OGS

De ouders van Jurjen waren onderwijzer Arjen Ronner (1895-1929) en Sieuwke "Sjo, Sjoeke" Poppinga (*1892). Ze trouwden op 18 augustus 1921 in Sneek en kregen o.a. de volgende kinderen:

Jurjen Jan (1922-1945)
Eelke (1925- Batavia 1948) Overleden als soldaat van de 7 december Divisie in Mil. hospitaal in Batavia aan hersenabces en begraven op Ereveld Menteng Pulo afd. IV, nr. 139
Trientje (* 11 feb. 1928), ongehuwd
Dieuwke (1929-1988), getrouwd met dhr. Lommen

Zijn vader was als onderwijzer anderhalf jaar verbonden aan de Christelijke lagere school in Culemborg. In 1924 verhuisde het gezin naar Hoogezand, waar zijn vader hoofd van een lagere school werd. Toen Jan zeven jaar was verloor hij zijn vader aan een hartstilstand. Zijn moeder bleef achter met zes kinderen. In 1930 verhuisde het hele gezin naar Den Haag-Scheveningen, waar moeder onderwijzeres werd aan de school waar al haar kinderen het lager onderwijs volgden. Sieuwke trouwde in op 21 augustus 1942 met Johannes Reinier Lugtigheid (1908-1987).

In de periode 1934-1941 werd de middelbare schoolperiode van Jan veelvuldig onderbroken. Hij was moeilijk in het gareel te krijgen. Ook de gang naar de H.B.S. mislukte. Jan werd daarna onder voogdij gesteld en uit huis geplaatst en kwam vervolgens in een pleeggezin terecht. Het eindstation werd een 1-jarig verblijf bij zijn gepensioneerde grootvader en hoofdonderwijzer in Baarn. Hier haalde hij nog wel zijn U.L.O.-B diploma.

Jan tijdens zijn verblijf in Australië

In 1942 keerde Jan weer voor een korte periode terug naar zijn ouderlijk huis. Hij kon echter niet goed opschieten met zijn stiefvader, met wie zijn moeder kort tevoren getrouwd was. Aangezien hij zou kunnen worden opgeroepen voor de Arbeitseinsatz, wilde hij via Frankrijk naar Engeland vluchten. Zonder afscheid te nemen van zijn moeder, vluchtte Jan via de kust van België en Frankrijk naar het zuiden. Daar werd hij echter in Zuid-Oost Frankrijk opgepakt door de Duitsers die hem in een kamp nabij Perpignan stopten. Na enige maanden zag hij kans daaruit te ontvluchten. Vervolgens werd hij met hulp van de Franse ondergrondse over de Pyreneeën geleid. Via Barcelona kwam hij tenslotte in Madrid aan, waar Jan werd opgevangen door de vrouw van de Nederlandse Consul, die hem maanden verpleegde vanwege totale uitputting. Daarna vervolgde Jan zijn reis naar Lissabon en vloog via Ierland naar Engeland, waar hij op 9 juli 1943 aankwam. Hier werd hij door de Engelse MI6 binnenste buiten gekeerd om zeker te zijn dat hij geen Duitse spion was.

Brief van 5 december 1942 van Jan aan zijn moeder

Brief van 15 november 1945 van Jan aan zijn broer over zijn vlucht vanuit Nederland

Hieronder volgt de Staat van Dienst vanaf dat moment:

Naar aanleiding van zijn vermissing heeft de familie, volgens zijn zus, het volgende verhaal van de Gemeente Den Haag te horen gekregen: In Batavia kwam Jan op 30 november 1945, tegen de regels in, 's avonds toch buiten de poort van de kazerne. Hij is daar gezien met een meisje. Vermoedelijk werd Jan tijdens dat uitje gekidnapt en gedood door nationalistische vrijheidsstrijders (de N.T.I.). Zijn stoffelijk overschot is echter nooit gevonden.

Er is ook een andere versie van het voorval. Dit staat vermeld in een boek van Jack Kooistra: Laatste bericht: Ereveld van Indië en Nieuw-Guinea:

Deze laatste versie stond in een Verklaring van erfrecht iets specifieker aangeduid: een schietpartij op vliegveld Kemajoran bij Batavia na een overval van de N.T.I.:

Nader onderzoek zal alsnog moeten uitwijzen wat er precies gebeurd is.