Dhr. C.G. van der Heijden
Gemeente West Betuwe > Burgerslachtoffers > Enspijk
Achternaam: Heijden
Voorvoegsel: van der
Voornamen: Cornelis Gerrit
Voorletters: C.G.
Beroep: Arbeider
Geboorteplaats: Deil
Geboortedatum: 4 maart 1919
Overlijdensplaats: Utrecht
Overlijdensdatum: 29 oktober 1944
Begraafplaats: Enspijk
Gemeente: Geldermalsen
Provincie: Gelderland
Foto grafsteen: N. van Zadelhoff
De ouders van Kees waren bouwvakker Jan Hendrik van der Heijden (*1877) en Johanna Willemina Bouman (*1885). Zij waren beiden uit Enspijk afkomstig en trouwden daar ook in april 1905. Zij kregen samen de volgende kinderen:
- Cornelis Gerrit (1905-1905)
- Judika Wilhelmina (*1908)
- Johannes Cornelis (*1909)
- Helena Cornelia (*1911)
- Dirkje (*1915)
- Cornelis Gerrit (1915-1918)
- Cornelis Gerrit (1919-1944)
- Johanna Wilhelmina (*1920)
- Jan Hendrik (*1925)
- Gerrigje Johanna (1926-2011)
- Johannes Cornelis (*1927)
- Wilhelmina Hendrika (1929)
Het bewuste woonhuis van de familie Van der Heijden, met aan deze zijde de deur van de hooiberg (Foto Rar, Tiel)
Kees stond in het dorp bekend als een hele goede zanger: hij had een stem als een nachtegaal. Over zijn mysterieuze dood doen twee verschillende verhalen de ronde:
1. "Op vele plaatsen in Nederland waren Duitse soldaten ingekwartierd. Zo ook in Enspijk. Huizen en boerderijen werden ‘gevorderd'. Dat betekende dat daar plaats moest worden gemaakt voor een aantal Duitse soldaten. Bij boer Merkens waren de kok en zijn helpers ondergebracht. In de schuur werden elke dag aardappelen geschild en groente klaargemaakt voor de soldaten. Meisjes uit het dorp moesten daarbij helpen.
Het oog van de Duitse chef-kok viel op een dochter van de familie Van der Heijden. Deze familie woonde aan de Kampsedijk. Toen de Duitsers een keer feest vierden in de school en de kok teveel gedronken had, kreeg hij het idee om dit meisje van Van der Heijden op te halen. De familie was al naar bed, maar op het geklop ging Kees, de broer van het meisje, naar de deur. Hoe het precies is gegaan weet niemand, misschien kwam hij niet snel genoeg, misschien heeft hij de deur niet open willen doen, misschien heeft hij geweigerd zijn zus met de Duitsers mee te laten gaan – hoe het ook zij: een Duitser schoot dwars door de gesloten deur van de hooiberg en Kees raakte zwaargewond. Op 29 oktober 1944 is hij tenslotte aan zijn verwondingen overleden in een ziekenhuis te Utrecht."
Het oog van de Duitse chef-kok viel op een dochter van de familie Van der Heijden. Deze familie woonde aan de Kampsedijk. Toen de Duitsers een keer feest vierden in de school en de kok teveel gedronken had, kreeg hij het idee om dit meisje van Van der Heijden op te halen. De familie was al naar bed, maar op het geklop ging Kees, de broer van het meisje, naar de deur. Hoe het precies is gegaan weet niemand, misschien kwam hij niet snel genoeg, misschien heeft hij de deur niet open willen doen, misschien heeft hij geweigerd zijn zus met de Duitsers mee te laten gaan – hoe het ook zij: een Duitser schoot dwars door de gesloten deur van de hooiberg en Kees raakte zwaargewond. Op 29 oktober 1944 is hij tenslotte aan zijn verwondingen overleden in een ziekenhuis te Utrecht."
Bron: informatiebulletin Monument Enspijk
2. Kees en Jan, twee broers van hem, werkten vanwege de Arbeitseinsatz (samen met dorpsgenoot Jan Zuurmond) bij een wapenfabriek in Duitsland. Op een zeker moment vluchtten deze jongens en kwamen weer lopend naar Enspijk terug en doken daar onder in hun ouderlijk huis. Politieagent Kruisenbrink kwam daarachter en stuurde op 28 oktober 1944 Duitse soldaten naar het huis aan de Kampsedijk om de knullen te arresteren. De familie was al naar bed, maar op het geklop ging Kees naar de deur. Hoe het precies is gegaan weet niemand, misschien kwam hij niet snel genoeg, misschien heeft hij de deur niet open willen doen – hoe het ook zij: een Duitser schoot dwars door de deur van de hooiberg en Kees raakte zwaargewond. Op 29 oktober 1944 is hij tenslotte aan zijn verwondingen overleden in een ziekenhuis te Utrecht."
De grafsteen van Kees kostte 25 gulden, een enorm bedrag in die tijd, en werd door de inwoners van Enspijk aangeboden aan de familie.