Dhr. B. de Zeeuw
Gemeente West Betuwe > Burgerslachtoffers > Vuren
Achternaam: Zeeuw
Tussenvoegsels: de
Tussenvoegsels: de
Voornamen: Bastiaan
Voorletters: B
Voorletters: B
Onderdeel: M.C.-III-30 R.I.
Rang: Reserve 2e Lt.
Geboorteplaats: Vuren
Geboortedatum: 03-11-1915
Overlijdensplaats: Duinkerken
Overlijdensdatum: 20-05-1940
Geboorteplaats: Vuren
Geboortedatum: 03-11-1915
Overlijdensplaats: Duinkerken
Overlijdensdatum: 20-05-1940
Begraafplaats: Gem. Begraafplaats
Gemeente: Oudenhoorn
Vak:
Rij: 2
Vak:
Rij: 2
Nummer: 107
Categorie volgens OGS: oorlogsslachtoffer
De ouders van Bastiaan zijn landbouwer Gerrit Willem de Zeeuw (1889-1966) uit Barendrecht en Johanna Adriana Besemer (1891-1978) uit Papendrecht. Ze trouwen op 4 november 1914 in Gorinchem en krijgen één zoon: Bastiaan, die op 3 november 1915 in Vuren op B120a wordt geboren. In maart 1918 verhuist het gezin naar Oudshoorn op het eiland Voorne, waar zijn vader een aan de Tussenweg gelegen boerderij overneemt.
Bastiaan doorloopt de lagere school in Oudenhoorn en gaat vervolgens naar de Rijks-HBS in Brielle. Na zijn eindexamen moet hij in dienst en komt aanvankelijk in Kampen terecht, waar hij het tot vaandrig brengt. Daarna gaat hij naar de Koninklijke Militaire Academie in Breda en wordt na zijn opleiding beëdigd tot infanterie-luitenant. Deze gebeurtenis vindt plaats in het najaar van 1938 in de Kloosterkazerne in Breda. De Zeeuw gaat vervolgens naar de Willem lll-kazerne in Tilburg. In juli 1939 wordt hij overgeplaatst naar Bussum.
Ondertussen is Bastiaan verloofd met Aleid de Rode.
Als de mobilisatie wordt afgekondigd, komt Bastiaan in De Peel terecht, waar hij zich tijdens gevechten met de Duitsers onderscheidt. In het boek Opmars naar Rotterdam, deel 2: Van Maas tot Moerdijk, van E. H. Brongers, vertelt kapitein J.W. de Heer het volgende:
Geruime tijd bevond ik mij bij de secties langs de kanaaldijk om aanwijzingen te geven bij het ingraven in het dijklichaam. Doch van dit laatste kwam niet veel terecht, omdat de troep oververmoeid was. Vooral na de uitreiking van het eten vielen velen ter plaatse in slaap. Luitenant B. de Zeeuw begaf zich met één man op verkenningstocht aan de overzijde van het kanaal. Hij constateerde dat op circa 800 meter een mortieropstelling werd opgericht en stoorde dit werk met pistoolschoten. Bij zijn terugkomst werd hij eerst voor vijand aangezien en bevuurd. Daarna begaf hij zich op een schip in het kanaal. waar één van zijn zware mitrailleurs was opgesteld. Toen de Duitsers aanvielen, opende ook de 6 Veld het vuur en trof reeds met het eerste schot een door de vijand bezette boerderij...."
De Duitsers bleken uiteindelijk toch te sterk voor het zich moedig werend, maar ontoereikend uitgeruste Nederlandse leger.
Uiteindelijk volgt op 14 mei de capitulatie en worden de meeste Nederlandse militairen krijgsgevangen gemaakt. De Zeeuw weet dat lot te ontlopen en heeft kennelijk het plan opgevat naar Engeland gaan. Hij komt in het Noordfranse Duinkerken terecht , waar hij zich op 20 mei inscheept op het schip de Pavon. Een paar mijl buitengaats wordt het schip door Duitse vliegtuigen aangevallen en vergaat. Vele opvarenden komen om het leven. Zo ook Bastiaan de Zeeuw die overboord springt en zijn lichaam wordt door de stroming meegevoerd, om uiteindelijk op de voormiddag van 2 augustus 1940 op het strand van Terschelling bij strandpaal 19 aan te spoelen. Het lichaam wordt naar Oudenhoorn overgebracht en op de begraafplaats aan de Leuneweg ter aarde besteld.
Bovenstaande tekst komt grotendeels uit het boek: Oudenhoorn, een agrarisch dorp, auteur J. Zeelenberg. Uitgave van 1987, in eigen beheer.
Bastiaan de Zeeuw (Collectie Zeelenberg, Oudenhoorn)
De tragedie met de Pavon heeft het leven gekost aan vijftig Nederlandse soldaten. Van hen zijn er 38 niet geborgen of geïdentificeerd. Dat betekent dat er ‘slechts’ twaalf slachtoffers een herkenbare ‘laatste rustplaats’ hebben gevonden. Maar allen hebben een herdenkingsplaats gekregen; soms zelfs imposant. Daar kunnen ze worden herdacht, al was het alleen maar op de vierde mei.
Onderstaand kort overzicht is ontleend aan de website Zuidfront Holland, die een uitstekend gedocumenteerde pagina heeft samengesteld over De tragedie met de Pavon.
Onder de vijftig gesneuvelden of vermisten bevonden zich vier officieren, een vaandrig, twee beroepsofficieren, zes dienstplichtige of vrijwillige onderofficieren en 37 minderen. De namen van de mannen die niet konden worden geïdentificeerd of die een zeemansgraf hebben gevonden worden vermeld op het monument op de Grebbeberg voor gesneuvelde militairen uit mei 1940 zonder bekend graf. De overige twaalf militairen werden wel geborgen en geïdentificeerd of, zoals in acht gevallen, ze stierven aan de opgelopen verwondingen aan land in een hospitaal.
Het dorpje Oudenhoorn op Voorne Putten herdenkt Bastiaan de Zeeuw op een oorlogsmonument (Bron: Streekarchief Voorne-Putten) 
Oudenhoorn, een dorp in de gemeente Bernisse op het eiland Voorne, verloor haar dorpsgenoot Bastiaan de Zeeuw. Hij wordt, met een in 1942 overleden plaatsgenoot, herdacht op een oorlogsmonument in Oudenhoorn, waar elk jaar op 4 mei de Dodenherdenking plaatsvindt. Het monument bij de kerk herdenkt twee Oudenhoornse gevallenen: Cornelis Blaak en Bastiaan de Zeeuw.Er is in het dorp ook een Bastiaan de Zeeuwstraat.
Het Streekarchief Voorne-Putten heeft de sabel van Bastiaan nog in haar bezit.Brom foto: Streekarchief Voorne-Putten