Dhr. M.K. Jansen - Oorlogsslachtoffers uit Betuwe-West

Oorlogsslachtoffers uit gemeenten Buren, Culemborg en West Betuwe
Oorlogsslachtoffers West- Betuwe
Ga naar de inhoud

Dhr. M.K. Jansen

Gemeente Culemborg > Burgerslachtoffers
Achternaam: Jansen
Voornamen: Marinus Karel
Voorletters: M.K
Beroep: Bankwerker
Geboorteplaats: Culemborg
Geboortedatum: 20-01-1895
Overlijdensplaats: Onbekend, Duitsland?
Overlijdensdatum: onbekend, na 31 januari 1945
Begraafplaats:  
Gemeente:
Provincie:
Land:
Vak:
Nummer:
De ouders van Marinus waren de Culemborgse mandenmaker Hendrikus Jansen (1863-1926) en Maria van Blitterswijk (1865-1941). Ze kregen samen negen kinderen, waarvan er zes zeer jong zijn overleden. De drie die wel in leven bleven, waren: Hendrikus Dirk (1889-1960), Marinus Karel (1895-1945?) en Dirk Hendrikus (1903-1975).

 
v.l.n.r.  Hendrikus Dirk Jansen, Hendrikus, Michiel, Jacomijntje van Zanten en Gijsbertha (Bron. M. Breems)
De oudste zoon, Hendrikus Dirk Jansen, is grotendeels grootgebracht bij Maaike Jansen, een zuster van zijn vader, die gehuwd was met timmerman Michiel Gijsbertus Kuijk. Dit huwelijk was kinderloos.
Koetsier Hendrikus Dirk Jansen trouwde op 06-12-1911 in Beusichem met Jacomijntje van Zanten (1890-1974) uit Beusichem. Ze vertrokken naar Zeist en in het voorjaar van 1912 verhuisden ze naar Heemstede. Hier kreeg Hendrikus een baan als wagenvoerder op de paardentram bij de Noord- en Zuid Hollandse Vervoersmaatschappij (NZHVM). Rond 1914 schakelde men over naar de elektrische tram. Hij bleef uiteindelijk 48 jaar actief voor de NZHVM.

Marinus Karel Jansen verbleef van 19 september 1918 tot 4 juni 1920 bij zijn oudste broer Hendrikus en zijn gezin in Heemstede om een bestaan op te bouwen.
Hij was blikslager van beroep en liep in het stadje met een handkar langs de huizen met hetzelfde opschrift op de kar als waar hij later ook in Culemborg bekend zou worden: "MOK LEK WA DICHT IS".
Dit liep uit op een groot fiasco! Marinus zat graag in de kroeg en verdronk er al zijn verdiende geld en maakte grote schulden. Hij kwam zijn bed nauwelijks uit en ging niet meer op pad met zijn handkar.
Zijn broer Hendrikus en zijn vrouw draaiden op voor zijn schulden, wat niet meeviel voor een jong gezin met drie kleine kinderen.
Marinus keerde terug naar Culemborg en trok weer bij zijn ouders op de Zandstraat 65 in. Het was in die armoedige tijd erg moeilijk in Culemborg om werk te krijgen. Toch probeerde Marinus het weer als blikslager met zijn handkar. In de binnenstad kende men hem ook vanwege zijn kreet: "MOK LEK WA DICHT IS".

Ook Dirk, de jongste, verbleef van 26 maart 1924 tot 10 februari 1927 bij zijn broer Hendrikus en zijn gezin. Dat ging wel goed en mogelijk heeft hij ook bij de NZHVM gewerkt, want als iemand voor je instond, kon je daar ook een baan krijgen.
Dirk vertrok vervolgens naar Rotterdam, om in mei 1936 naar Tiel te verhuizen. Na een kort verblijf in 1945 op de Zandstraat 65 in Culemborg, trouwde Dirk in juli 1946 in Kesteren met Johanna Jager en keerde terug naar Tiel, waar hij bloemenkoopman werd. Na het overlijden van zijn vrouw in 1957, kwam Dirk weer terug naar Culemborg. Hij woonde toen in een pension op Zuiderwal 4 en overleed daar op 4 september 1975.   

In de oorlogsjaren konden de ambtenaren van de arbeidsbeurs werkloze mannen tot arbeid in Duitsland verplichten op straffe van inhouding van de steungelden. Hetzelfde gold voor hen, die van de armenzorg ontvingen. Hoe het ook zij op 28 augustus 1940 werkte Marinus in het kader van de Arbeitseinsatz al bij de glashut van de firma Heye in Gerresheim, een buitenwijk van Düsseldorf. Hij verbleef daar in een kamp nabij de fabriek. Tussen juli 1941 en april 1943 verhuisde hij daar in de binnenstad naar drie verschillende zgn. Gaststättes.
Uit gegevens van zijn persoonskaart op het gemeentehuis in Culemborg blijkt, dat Marinus voor een periode weer naar Culemborg terugkeerde, maar op 31-01-1944 weer (noodgedwongen) naar Duitsland vertrok. Als tewerkgestelde was hij op dat moment eigenlijk te oud, stond erbij vermeld. Waar hij uiteindelijk terecht is gekomen, is tot nu toe onbekend. Ook de plaats van overlijden is tot nu toe een mysterie.
Terug naar de inhoud