Aangespoeld in Druten jan. 1945

Gemeente West Betuwe > Gesn. Geallieerde militairen > Gesn. Britten en Nieuw-Zeelanders

Achternaam: Webster
Voornamen: John

Voorletters: J
Unit: Royal Engineers

Functie: geniesoldaat

Geboorteplaats: Aberdeen
Geboortedatum: 25-12-1910
Overlijdensplaats: Deest
Overlijdensdatum: 01-01-1945

Begraafplaats: N.H.- kerkhof Molenhoek in Druten

Een zoon van de omgekomen John Webster, die in Druten is begraven, reageerde op een oproep om informatie over dit voorval op: http://www.wwiimemories.co.uk/helpVW.htm. Hij schreef: "Mijn vader ligt begraven in Druten, bij Nijmegen, in Nederland. Hij werd gedood, samen met vijf anderen, op 1 januari 1945. De oorzaak van de dood was erg onduidelijk. Mijn moeder had gehoord van één van de betrokken officieren dat de mannen in een boot zaten en bommen moesten demonteren. De rivier stond hoog en het was een erg slechte winter. Hun lichamen werden een paar weken later pas gevonden toen het ijs ontdooide. Dat is de reden waarom de soldaten op verschillende plaatsen waren begraven, omdat ze op verschillende plaatsen waren aangespoeld. Mijn vader werd als enige begraven op het kerkhof in Druten.

Onlangs nam ik contact op met het Nationaal Archief in Londen en kreeg ik het voor elkaar om kopieën van het dagboek van de eenheid te krijgen. Die gaven een ander beeld dan wat mijn moeder destijds had vernomen. In het verslag stond dat "six men of 3Pl were drowned while casting anchors from a barge. The barge overturned whilst being manoeuvred by a tug." Bovendien stond er dat "het ijzig koud was, dat het sneeuwde en dat er recentelijk overstromingen waren geweest."

Ik woonde op 4 mei 2015 de 70e herdenking bij op uitnodiging van de Herdenkingcommissie Druten. Ze wisten van mijn bestaan als gevolg van een paar bezoeken. De dienst in 2015 was een parade bij het graf van mijn vader en het leggen van kransen. Het werd bijgewoond door, naar schatting, meer dan 600 mensen van alle leeftijden en mijn vrouw en ik werden tijdens het bezoek zeer goed ontvangen en verzorgd.
Ik heb door de jaren heen meer materiaal over dit nare voorval verzameld, dus mocht je meer willen weten, neem dan contact op via: john.webster.balerno@btinternet.com

Webmaster Richard van de Velde nam in december 2017 contact op met de inmidels 75-jarige John en die vertelde dat hij bij die 70e herdenking in Druten ook een speech had gehouden over het voorval en het leven van zijn vader. De inhoud daarvan volgt hier:

Mijn vaders achtergrond

De ouders van mijn vader heetten John en Williamina Webster. John jr. werd geboren op 1^e Kerstdag 1910, in Aberdeen, in het noordoosten van Schotland. Hij was het derde kind en had twee zussen, mijn tantes Ina en Sarah.
Als volwassene was hij een goede sportman, hield van voetbal, was een goede golfer en was een sterke zwemmer. Hij was ook een uitstekende stijldanseres en in de danszaal ontmoette hij mijn moeder Helen, die hij aan zijn zuster Sarah beschreef als 'het mooiste meisje in de danszaal'.

Twee jaar later trouwden ze en na nog eens twee jaar werd mijn zus Sheila geboren. Ik verscheen op het toneel op 28 december 1942, een echte oorlogsbaby!

Zijn karakter
Twee verhalen die mijn zus mij heeft verteld, illustreren misschien iets van zijn persoonlijke karakter.
Bij één gelegenheid, toen hij met verlof thuis was, vertelde hij onze moeder dat hij promotie had geweigerd omdat, zoals hij zei: "Ik wil mannen niet bevelen om dingen te doen die ik zelf niet graag zou doen"
Mijn zuster herinnert zich hoe hij in de eerste jaren van de oorlog zijn kameraden 's nachts thuis naar zijn huis zou brengen als ze een trein hadden gemist of, soms, om hun hele verlof bij hem thuis door te brengen als ze geen eigen gezin hadden.
Nu wil ik hem niet idealiseren, maar ik denk dat hij in wezen een eerlijke en fatsoenlijke man was, zoals geïllustreerd door deze twee verhalen en door het volgende gesprek:
Misschien veertig jaar na de oorlog vroeg ik mijn tante Sarah hoe hij was. Nu, vrouwen in het noordoosten van Schotland, vooral van haar generatie, waren over het algemeen niet sentimenteel van aard en namen de dingen op hun voet zoals we zeggen. De ogen van mijn tante vulden zich met tranen en het enige wat ze kon zeggen was: "Hij had veel vrienden, was erg geliefd en wordt nog steeds erg gemist"

Legerdagen
Toen er oorlog kwam, hoefde mijn vader niet naar het leger te gaan omdat hij een soort gehoorproblemen had, maar hij sloot zich toch aan omdat, zoals hij zei, "Ik niet thuis wil blijven als mijn vrienden daar moeten vechten."
Hij was vanaf 1940 in het leger met de Royal Engineers. (Genie, Red.)
Ik las in zijn Staat van Dienst dat hij op 5 juni 1944 vanuit Engeland was vertrokken en op 6 juni in West-Europa aan wal ging, dus nam hij deel aan de landing in Normandië.
Zijn regiment kwam in actie in Frankrijk en België, en kwam toen niet ver hiervandaan aan het eind van 1944 met de Britse troepen aan deze kant van de rivier de Waal en de Duitsers aan de andere kant.
Op 1 januari 1945 vertrokken hij en vier anderen met een kleine boot op de Waal bij Deest net stroomopwaarts van hier.
Mijn moeder werd verteld door de officier die haar na zijn dood bezocht, dat ze probeerden een dreun over een deel van de rivier te leggen en niet dachten dat de Duitsers op nieuwjaarsdag op hen zouden schieten. Misschien een beetje naïef, omdat haar werd verteld dat een jachtvliegtuig hen neerschoot en dat ze allemaal in de rivier verdronken waren, waarbij één lichaam stroomafwaarts werd gevonden bij Bergen op Zoom. Mijn vaders lichaam werd enkele dagen later gevonden, hier aangespoeld, in Druten, waar hij begraven werd langs de rand van het kerkhof.
Hier hebben we een verbazingwekkend verhaal over co-incidentie omdat ongeveer twintig jaar na de oorlog mijn tante Sarah dienst had in haar kerk in Aberdeen, toen ze een toespraak hadden van een bezoekende dominee van een andere kerk. Hij vertelde een verhaal over hoe hij tijdens de oorlog een aalmoezenier was geweest en hoe hij ooit een dorp in Nederland terecht kwam toen hij door de plaatselijke bevolking werd verteld dat er die dag een Britse soldaat zou worden begraven. Hij woonde de begrafenis bij en trok toen verder. Aan het einde van zijn preek ging mijn tante naar beneden en sprak met hem en vroeg of hij de naam van het dorp kende. "Ja, het heette Druten" en mijn tante antwoordde: "Dan was het mijn broer die daar begraven werd."

Dank U
Dit brengt me min of meer tot het einde van mijn verhaal. Ik gaf het de titel "John Webster - Druten’s Schotse soldaat - de buitengewone ervaringen van een gewone soldaat".
Een gewone man, die het noordoosten van Schotland verliet om zich bij het leger aan te sluiten, nam deel aan een van de meest buitengewone gebeurtenissen van deze eeuw - de bestorming van de stranden van Normandië, baande zich een weg langs zijn metgezellen door Frankrijk en België om daar op een dag aan te komen in de buurt van Druten, waar hij stierf, net als zoveel miljoenen, vechtend om Europa van het naziregime te bevrijden.
Dus, ten slotte, wil ik het 4 mei Comité van Druten bedanken om mij uit te nodigen op deze speciale dag omdat het echt een heel speciale dag voor mij is, die ik altijd zal onthouden.
Ik moet ook Marjan en Raymond van Beem bedanken voor het feit dat ze gedurende een periode van dertig jaar contact met me hebben gehouden en het Comité bewust hebben gemaakt van mijn bestaan.
Maar bovenal wil ik u, de bevolking van Druten, bedanken voor het zorgen voor het graf van mijn vader en zijn herdenking elke Nieuwjaarsdag gedurende zeventig jaar.

Dank U.
John Webster

Klik hier voor een filmpje over Martien Pardoel, die jarenlang heeft gespeurd naar de ware toedracht van de ramp bij Deest op die Nieuwjaarsdag van 1945.

Met dank voor bovenstaande foto's van John Webster jr.